EKSPLORACJA KOPALNI KATARZYNA; 30 grudnia po południu jedziemy na piknik eksploracyjny koło Olkusza. Celem eksploracja podziemi 30 kilometrowej kiedyś Kopalni Katarzyna. Spotykamy się na parkingu w Galmanie ( auta zostają tu lub obok przed leśniczówką u "Mroza" ). Stąd idziemy pod kopalnie - rozbijamy bazówę lub ognisko + grill i zaczynamy eksploracje kopalni. Trzeba usunąć i wydobyć gruz itp by dostać się do dalszej części kopalni. Potem ruszamy drugi problem - szybik kopalni wydobywając też liście i humus blokujący dostęp dalej. Potrzebne brudne ciuchy, światło, młotek i saperka, wiaderka lub wory do wyciągania urobku i lina oraz jedzenie i picie no i koniecznie aparat foto. Więcej informacji: Maciek
mapak@wp.pl tel 505224031
Trochę o historii tego miejsca:
Najstarsze ślady świadczące o tutejszych pracach górniczych znaleziono w okolicy Ostrężnicy i Płoków; pochodzą z końca XIII wieku. Po roku 1400 eksploatacja objęła dawne i nowe partie złóż; rudy jednak były ubogie i występowały w formie rozproszonej; osiągnięto wówczas poziom wodonośny. W XV stuleciu w Nowej Górze wydobywano rudę ołowiową z domieszką srebra, a w 1501r. funkcjonowała kopalnia z żyłami złota. Do poł. XVI wieku istniały tu kopalnie Włocławka, Gzynek, Świerczyna, Osika, Śródpoście. W poł. wieku XV kopalnie istniały także w Psarach, a z końca tego stulecia i początku następnego pochodzą informacje o pracach prowadzonych w Lgocie. Najbardziej ożywione górnictwo panowało wówczas w Gorenicach i Ostrężnicy, gdzie czynne były kopalnie Gruszka, Wapowska, Żeglarka, Terle, Krzywa, Hynkowska, Szczęsna i Lipia. Największy rozwój górnictwa ołowiu przypadł na wiek XVI i 1-wszą poł. XVII, kiedy zaczęto eksploatować także złoża galmanu wcześniej traktowanego jako skałę płoną odrzucaną na usypiska; w 2-giej połowie XVII wieku kopalnie galmanu działały m.in. koło Ostręznicy i Psarów. Galman wywożono Wisłą do Gdańska, a stamtąd do Szwecji, gdzie wykorzystywano go do produkcji mosiądzu. Ok. 1720r. spławiano stąd niemal 300t galmanu rocznie, a w 2-giej poł. XVIII stulecia - prawie 200t. Z końcem XVIII wieku jednak jego eksport ustał i kopalnie były nieczynne do ok. 1820r., od kiedy pozyskiwano go do produkcji cynku. Cztery lata później kopalnie w Lgocie, Psarach, Ostrężnicy i Wodnej zatrudniały ponad 200 robotników. W 1827r. w Nowej Górze istniały dwie kopalnie galmanu. W międzyczasie (lata 1818-21 oraz 1826-33) wystąpiły kryzysy cynkowe. Po 1854r. na polach w kierunku Ostrężnicy uruchomiono kopalnię Róża, a w północnej części Bartlowej Góry czynne były kopalnie Henryk i Szczęście. Wtedy też pojawiły się ich nazwy własne pochodzące od nazw pól górniczych; lgocko-ostrężnicka otrzymała imię Katarzyna (dzieliła się na rewiry: I Mrowce, II Kocman, III, IV, V, VI i VII Przykra, VIII, X i XI Niwki, IX Babskie), psarska - Jan (rewiry XII i XIII). Ponad 90% wydobycia pochodziło z Katarzyny; w 1855r. było to prawie 91000 cetnarów. Później rozpoczęto jeszcze prace poszukiwawcze nowych złóż. Przyniosły one częściowo pomyślne wyniki; w Wodnej rozpoczęto wydobycie w kopalni Karol-Franciszek, a w Nowej Górze uruchomiono kopalnię Róża. Większe inwestycje dotknęły jednak tylko Katarzynę, gdzie zbudowano cechownię, budynki mieszkalne dla dozoru i administracji, a także składy i stajnie. Sama kopalnia zaś wyposażona została w 75 lin szybowych, 70 okutych kibli do wyciągania urobku, 119 taczek, 84 sita i 44 cebry do przesiewania galmanu, 36 skrzyń do płukania galmanu, 1 miech do oczyszczania w chodnikach; czynny był 1 kierat wydobywczy, a na Galmanie wybito duży szyb i zaopatrzono go w maszynę wydobywczą. W sumie Katarzyna składała się z kilkudziesięciu szybów i labiryntów chodników o długości ok. 30 kilometrów.; przylegały do niej obszary Stanislaus, Gluckauf i Barbara; cały jej obszar zajmował ok. 3,5km2; zatrudniała ponad połowę z 200 osób pracujących przy eksploatacji galmanu. Po 1890r. wydobycie zaczęło spadać wskutek wyczerpywania się złóż; niewielkie ilości galmanu pozyskiwano jeszcze z osady Galman niemal do wybuchu I wojny światowej.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
