Referat dotyczący regulacji prawnych używania wykrywaczy metalu na terenie Re­publiki Federalnej Niemiec wygłosił mgr Jerzy Roś. Wystąpienie Prelegent rozpoczął od genezy odkryć przy użyciu wykrywacza metalu, wskazując, iż pierwszy przypadek po­szukiwań skarbów z użyciem wykrywacza metalu na terenie Niemiec datuje się już na rok 1984, kiedy to major armii brytyjskiej, Tony Clun, zaczął penetrować z wykrywa­czem metalu okolice wzniesienia Kalkriese, w pobliżu Osnabrueck, odkrywając liczne monety i militaria rzymskie, a wśród nich ołowiane pociski do proc, dzięki którym udało się stwierdzić, że były to miejsca, pola walki legionów. Następne odkrycie to dysk z Ne­bry, odkryty w 1999 r. przez dwóch poszukiwaczy, rabujących cmentarzysko kurhanowe z epoki brązu w miejscowości Nebra (Saksonia-Anhalt) – odzyskany w wyniku działań służb konserwatorskich i policji w 2001 r.
Prelegent zasygnalizował dalej, iż Niemcy są krajem federalnym, tzn. składają się z 16 landów, a każdy land ma własny system prawny. W obrocie prawnym funkcjonuje ustawa o ochronie zabytków na szczeblu centralnym, z tym że stanowi ona regulację dość deklaratywną, a w zakresie regulacji konkretnych odsyła do regulacji poszczególnych landów. W dalszej części merytorycznej wypowie­dzi Prelegent dokonał przeglądu regulacji prawnych w zakresie poszukiwania skarbów przy pomocy wykrywaczy metalu w landach takich jak:
Badenia-Wirtembergia (gdzie obowiązuje całkowity zakaz poszukiwania zabytków przez osoby prywatne),
Bawaria (na terenie której obowiązuje całkowita wolność w zakresie poszukiwań, poza terenami, które są wyznaczone jako stanowiska archeologiczne),
Hamburg, Hesja (jeden z numi­zmatyków heskich, Niklot Klüssendorf, już w 1992 r. zwrócił uwagę na znaczący fakt, że uregulowania dość ściśle zakazujące prowadzenia prywatnych poszukiwań doprowadziły do tzw. „Fundtourismus”, czyli „turystyki znalezisk”, co spowodowało, że znaleziska na terenie Hesji były wywożone do innych landów i legalizowane jako pochodzące np. z Ba­warii).
Dalsze landy to: Dolna Saksonia (Niedersachsen), Nadrenia Północna-Westfalia (Nordrhein-Westfalen), na terenie których jest dopuszczalne prowadzenie poszukiwań przez osoby prywatne, należy tylko złożyć mapkę z informacją, gdzie te poszukiwania mają być prowadzone, a urząd konserwatorski zaznacza strefy, na które nie wolno poszukiwaczowi wchodzić. Ponadto to był pierwszy land, w którym dozwolone było poszu­kiwanie zabytków na terenie pól uprawnych, obowiązuje natomiast zakaz prowadzenia poszukiwań w lasach i tam gdzie istnieje szansa, że jest zachowany kontekst archeolo­giczny).
W Nadrenii-Palatynacie (Rheinland-Pfalz) określono procentowy udział zna­lazcy, państwa i ewentualnie właściciela gruntu/nieruchomości w wypadku odkrycia).
W Saksonii (Sachsen, aktualnie występuje już możliwość uzyskania przez poszukiwaczy prywatnych zezwoleń/licencji na poszukiwania).
W Saksonii-Anhalt (Sachsen-Anhalt) zachowano określenie, iż wszystkie znaleziska należą do państwa (landu), istnieje nato­miast możliwość ich poszukiwań w oparciu o uzyskane zezwolenie, podobnie jest w Szle­zwiku-Holsztynie (Schleswig-Holstein).
Klamrą zamykającą wypowiedź stanowiło wska­zanie osiągnięć jednego z najbardziej znanych poszukiwaczy niemieckich działającego na terenie Bawarii, Jensa Essiga.