Selim napisał(a):
Żeleźćce było symetryczne dopuki ktoś nie zaczął użytkować siekiery jako klin. W efekcie uderzania młotkiem w obuch oko siekiery przekrzywiło się i pękło co poskutkowało wyrzuceniem w krzaki. Znajdowałem tak zniszczonych siekier i "toporów" dziesiątki. O stosunkowo młody mwieku znaleziska wnioskuję nie na podstawie ogólnej formy ale szczegułów wykonania "oka" i zastosowanych nawyków technologicznych. Tą siekierę można bezpiecznie datować na czasy nowożytne, najpewniej po 2 poł 19w. Ze średniowieczem a tym bardziej wczesnym nie ma nic wspólnego. Rozumiem że zawszeć to przyjemniej znaleźć toporek "bojowy" ale poza nielicznymi wyspecjalizowanymi formami bojowy od roboczego różnił się tylko sposobem oprawy.|Pamiętam opowieść mojej babci o tym jak to w 1905 roku ciesielski toporek jej ojca w ciągu kilkunastu minut z roboczego stał się bojowym :)
Witam.
Faktycznie toporek kiedyś był symetryczny a teraz nie jest ale po tych zdjęciach nie można jednoznacznie stwierdzić dla czego. Czy od "walenia młotem" czy z jakiejś innej przyczyny. To co widać na zdjęciu to nie koniecznie jest ślad walenia młotem, może być to resztka kapturka. Jeśli jednak jest to element sklepany uderzeniami młotka to świadczyło by o tym, że coś tam jeszcze było. I jedna i druga możliwość przemawiała by raczej za uznaniem toporka jako bojowy.
Dokładnego datowania ani nawet określenia typu się nie podejmę. Na tych zdęciach widać niewiele, toporek jest źle zachowany i żeby rozpoznać istotne szczegóły konstrukcyjne trzeba by go wziąć do ręki i obejżeć. Istotny jest wygląd obucha, kształt tulei oraz kształt brody. Bez oglądnięcia nie da się powiedzieć czy jest to ich pierwotny kształt czy wynik korozji lub uszkodzenia. Ta siekiera na pewno nie jest XIX wieczna i właśnie technologia i szczegóły wykonania oka o tym świadczą! Wydatowal bym ją na XVI-XVII w. (może koniec XV w).
Na koniec o rozróżniniu narzędzi bojowych od ciesielskich. Poza niewielką grupą toporów stricte bojowych o czym świadczy głównie ich dekoracja oraz równie niewielką grupą toporów ciesielskich (jednostronnie spłaszczonych) cała reszta to jak piszesz we wspomnieniach babci - mogła zmieniać swoje przeznaczenie w ciągu kilku sekund w zależności od aktualnych potrzeb.
Polecam także lekturę: Marian Głosek "Późnośredniowieczna broń obuchowa w zbiorach polskich".
Pozdrawiam.
P.S. mosiężny przedmiot to XIX wieczny element lampy, świecznika lub podobnego sprzętu domowego.