ciut dłuższa, na 3 wieczory?? przydałaby się..., gdzie reszta patagonow i dukatow?

Może zebrać się na zbiór opowiadań pod red. Promethidiona? każdy by móglby napisać z jeden rodział? hm??
pozdrawiam serdecznie
j

Dziękuję za to, że poświęciliście czas, by przeczytać "Noc patagonów". A jeszcze bardziej dziękuję za wasze opinie.

To, co dobre, daje mi ogromną satysfakcję. Uwagi biorę sobie do serca.

To co, pisać drugą część?

jes, jes :)

Recenzja dla niezdecydowanych:

http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2015 ... gonow.html

Pewien poszukiwacz skarbów dowiaduje się o znalezionej przez znajomego w czasie prac w ogrodzie złotej monecie z 1634 r. Wiadomością dzieli się z przyjacielem, częstym towarzyszem poszukiwawczych wypraw. Intuicja podpowiada im, że cenne znalezisko może być fragmentem większego depozytu. Po dokonaniu identyfikacji monety, poszukiwacze próbują odtworzyć drogę, jaką przebył cenny krążek nim znalazł się w tym właśnie miejscu. Mają nadzieję, że uda im się odnaleźć na ukryty przed wiekami skarb.

Bohater książki, a myślę że Michał Młotek ma z nim bardzo wiele wspólnego, sięga wspomnieniami do początków swej przygody z historią i eksploracją. Zapewne wielu poszukiwaczy przeżywało podobne nadzieje, rozterki i rozczarowania nim natrafiło na swoje pierwsze „poważne” znalezisko. Autor między wierszami zwraca uwagę i podpowiada młodym ludziom, którzy niedawno połknęli poszukiwawczego bakcyla, jak ważna jest praca nad źródłami. Przed wyjściem w teren warto przecież nie tylko sprawdzić na mapie, co kiedyś znajdowało się w danym miejscu, lecz także sięgnąć na półkę z książkami i dokładnie poznać historię terenów, które zamierzamy „przeczesać” za pomocą wykrywacza metalu. Warto także po znalezieniu wiekowego przedmiotu zastanowić się dlaczego artefakt znalazł się w tym a nie innym miejscu, a także spróbować poszukać odpowiedzi na pytanie: kim byli ludzie, do których niegdyś należał? Wszystkie te sugestie podane są tak jak wspomniałem w niemal niezauważalny sposób, bez moralizowania, z którego słynął jeden z ulubionych bohaterów literackich wielu poszukiwaczy skarbów - Pan Samochodzik.

Nieco bardziej doświadczeni poszukiwacze w trakcie lektury „Nocy patagonów” mogą przypomnieć sobie własne pierwsze wyprawy z wykrywaczem. Często nim wbili saperkę w twardą, spękaną od słońca ziemię, przed wyjazdem w teren musieli stoczyć znacznie trudniejszą walkę – z małżonką lub dziewczyną, które nie zamierzały samotnie spędzać kolejnego popołudnia czy wieczoru. Przygody chłopaków poszukujących skarbu przeplatane są historiami sprzed wieków. Czytelnik otrzymuje te informacje podane w bardzo przyjaznej, lekkostrawnej formie. Nie odczuwamy dzięki temu pokusy, aby szybko przekartkować strony, na których przedstawiono burzliwe lata z historii naszego kraju i kontynentu czy też opisy odnalezionych monet. Autor zadbał o dokładne przekazanie emocji jakie towarzyszą poszukiwaczom po usłyszeniu sygnału wykrywacza.

Nie jest to obszerna, epicka powieść, stąd też nie znajdziemy w niej pogłębionych porterów psychologicznych bohaterów czy też rozwlekłych opisów przyrody. Na jednym z forów Michał Młotek napisał o swej książce: „Nie spodziewajcie się poszukiwawczego "Pana Samochodzika i...". To książka napisana z pasji, o poszukiwaniach i dla poszukiwaczy. Nie ma w niej spektakularnych odkryć. Są za to fajne opisy pojedynczych znalezisk. Każdy, kto choć raz kopał, zrozumie... Myślę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie...”[1] Trudno się z nim nie zgodzić.

Warto podkreślić solidny warsztat literacki autora. Książkę szybko się czyta. Każdy, komu nieobce są wędrówki z wykrywaczem odłoży ją jednak na półkę z lekkim uczuciem niedosytu. Powieść jest zbyt krótka. Chętnie poczytalibyśmy o dalszych odkryciach mazurskich poszukiwaczy skarbów. Na szczęście Michał Młotek zapowiada, że „Noc patagonów” otwiera nową serię powieściową. A w kolejnych wyprawach Kornela i jego przyjaciół będziemy być może mogli uczestniczyć jeszcze w bieżącym roku. Rozpoczęły się upalne wakacje. Dojrzewa zboże na polach, w lasach niczym mikroskopijni esesmani, czyhają na swe ofiary lubujące się w krwi eksploratorów kleszcze. Nim będziemy mogli bez obaw oddać się poszukiwawczej pasji upłynie jeszcze trochę czasu. Warto wykroić z niego jedno lub dwa popołudnia na przeczytanie „Nocy patagonów.”

Wczoraj dostałem paczkę z książkami do sklepu, więc mogłem zapoznać się z zawartością książki Michała.

Pierwsze wrażenie bardzo pozytywne. Niebanalna szata graficzna (w przeciwieństwie do przedmówców mi się podoba. Te wszystkie kleksy i cienie są przecież zamierzone i wpisują się w tajemniczą konwencję książki) , przyjemny dla oka układ tekstu i staranne wydanie (choć kilka literówek się zdarzyło ;) ). No i ten zapach nowej książki...

Fabuła wciągnęła mnie od pierwszych stron. Przed otwarciem książki obawiałem się trochę taniego moralizatorstwa w stylu Pana Samochodzika, czyli "wszystko co w ziemi należy do skarbu państwa", "trzeba natychmiast powiadomić o odkryciu najbliższy WUOZ" itp. Na szczęście Autor rzeczywiście stanął na wysokości zadania i świetnie oddał nastroje, jakie towarzyszą poszukiwaczom w chwilach odkrywania czegoś w ziemi. Momentami czułem się, jakbym był razem z Michałem w lesie. Chyba każdy z nas przeżył podobne historie co bohaterowie książki - ślad ciekawej informacji, kwerenda, czytanie map, nocne akcje i adrenalina przy wyciąganiu monet z gleby.
Bardzo podobały mi się również wstawki historyczne, opisujące tło dziejących się wydarzeń.

Jednym słowem jest to kawał (a raczej kawałeczek) porządnej lektury, w sam raz na wakacje. Pochłonąłem ją w niecałe 2h, bo ciężko się było oderwać. "Noc patagonów" jest jak dobry serial - za wszelką cenę chcesz wiedzieć, co będzie w następnym odcinku (na następnej stronie). Nawet za cenę zarwanej nocy :)

Książka ma tylko jedną wadę - jest zdecydowanie za krótka! :) Z jednej strony rozumiem, że taki był zamysł Autora, aby w zwarty sposób opowiedzieć arcyciekawą historię. Z drugiej strony moje oczekiwania zostały mocno rozbudzone, także liczę na kontynuację :1

Mnie też lektura zajęła jakieś 2-3 godziny... Mało. Za mało :)
Czyta się świetnie. Wtrącenia - fakty historyczne są bardzo dobrym zabiegiem. Śmiało można było wrzucić całą historię, która została wzmiankowana ( miejsce rozbrajania oddziałów). Jak dla mnie jest tego zbyt mało jak na książkę.
Sprawnie napisana, dużo emocji.
Do szaty graficznej nie mam zbyt dużych zastrzeżeń. Czytelne.
Reklamy rzeczywiście irytują.
Gratuluję i czekam na więcej.

Gdzie można kupić Twoją książkę?? Jak ja mogłem przegapić taki rarytas???

Obiecuję, że następna część (tak! tworzę serię!) będzie dłuższa.

Książka do kupienia na http://np.zdziennikaodkrywcy.pl.

Dzięki, juz za kupiłem w sklepie Lipka :1 - sklep z klasą! :1 dzieki za szybka wysyłkę

A co do książki, oczywiście zakładałem sobie, że wezme ją na wczasy, ale wystarczyłaby na pare godzin :-)
Wrażenie bardzo pozytywne, po kontakcie z pierwszymi 40 stronami, czyta się genialnie, dobra narracja, wszystko trzyma sie kupy, tak jak powinno być. Jedynie co mi się nie podoba to spodziewany niedosyt po zakończeniu czytania :-) Michał tak trzymaj i pisz dalej :za :za

Skończyłem czytać książkę, jestem zniesmaczony zbyt szybkim zakończeniem wątku patagonów, w ogóle za szybko się skończyła :-) Jako, że szybko czytam przeczytanie zajęło mi niespełna godzinę. Mam nadzieję, że w kolejnej części jakieś nawiązanie do nich (dalsza historia patagonów, albo jakiś wątek poboczny) Michał wklei. Książkę uważam, za bardzo udaną. Czytając w zasadzie mam wrażenie jakbym sam uczestniczył w tych wydarzeniach, może ze względu na podobieństwo niektórych sytuacji i okoliczności do tych które osobiście przezywałem swego czasu. Mogę śmiało powiedzieć, że jeśli Autorowi nie odechce się pisania, to w literaturze poszukiwawczej został zainicjowany profesjonalny nurt (chociaż kilka książek w tym temacie już napisano) literatury nie tyle o tematyce poszukiwania skarbów, co o poszukiwaniach z wykrywaczem sensu stricto. Tematów Michałowi zapewne nie zabraknie, więc trzymajmy kciuki :1 :1

Dzięki.

Wszyscy zwracają uwagę na fakt, że książka jest krótka. I taka miała być. Nie chciałem sztucznie rozciągać wątków, wszystko miało dziać się dynamicznie. Jeśli jest niedosyt, to dobrze, bo to sygnał, że się podobało.

Tak czy inaczej - kolejna część będzie dłuższa. Ale przez to i pewnie odrobinkę droższa. Zależało mi, by książka była jak najtańsza. Kosztuje tylko jeszcze raz tyle, co popularne wydawnictwa historyczne na 30 minut czytania.

Materiału mam na 15 części. Albo i więcej!

Wkrótce zdradzę co nieco na temat drugiego tomu. Będzie to rozwinięcie wątków żołnierza Wehrmachtu Hansa Heinricha.

Michale, przywracasz wiarę w człowieka :1 , dzisiaj na Twoją cześć wznoszę zdrowie Twoje dobrą whisky!
pozdrawiam
P.

Nie wiem, czy nie przesadzam z ciągnięciem tego wątku, ale chciałem poinformować, że książka dostępna jest u LIPKA na jednym z serwisów aukcyjnych:

http://allegro.pl/noc-patagonow-michal- ... 95648.html

Pozdrawiam,
Michał

ps. Kolejna część, tzn. "Zapiski Hansa Heinricha" już się piszą :)

Pisać, wydawać, przekazywać..., ludu nie nerwować, gdyż lud po "Nocy Patagonów" niedosyt czuje :1 .

Pozdrawiam
rewton

Pomimo tego, że krótka to się w końcu zdecydowałem i kupiłem na allegro u Lipka. Tylko zapomniałem, że dzisiaj piątek, a Lipek idzie na urlop od 27 lipca więc sobie poczekam. Ale co tam, ważne że kiedyś będzie :)