mam podobnie jak kolega alex, to ciężka i na razie nieuleczalna choroba, czasem aż mi głupio wobec dziewczyny, choć ona rozumie moją pasję i często łazi ze mną (oczywiście ze swoją wykrywką)...

Pod koniec zeszłego roku,postanowiłem w drastyczny sposób uwolnić się od chodzenia z wykrywaczem.Sprzedałem wszystko co znalazłem,razem z wykrywką,i saperką,i znalazłem sobie inne zainteresowania,by wypełnić czymś wolny czas.Powróciłem na siłownie,sprawiłem sobie psa,więcej czasu poświęcałem narzeczonej :ang Wszystko dobrze się układało,aż do czasu gdy za oknem,pojawiły się pierwsze oznaki wiosny.Wtedy postanowiłem dodatkowo kupić sobie jeszcze...wykrywacz :lol:
Więcej już nie będę rezygnował z tego hobby,i mam zamiar kopać tak długo jak się tylko da,ale chodzę już dużo mniej niż w poprzednim roku.Zmieniłem nastawienie,i nie mam już ciśnienia by dużo znajdować,bardziej liczy się relaks na łonie natury.Pozdrawiam.

Ja po 30 latach kopania po lasach w tym 19 lat przy pomocy wykrywaczy dalej nie mogę usiedzieć w domu ,ale teraz najbardziej liczy się odpoczynek psychiczny i dobrane towarzystwo w terenie,znaleziska to tylko dodatek.Nawet na pusto wracam zmęczony ale szczęśliwy :)

Jestem już od kilku tygodni bez G2 i jakoś żyję.Fakt kusi mnie, ale nie mam ciśnienia.
Brak funduszy i brak tej najważniejszej koncepcji -jaką iktórą kupić za kilkatygodni ? :D

Piwo dla tego pana :zdr ja mam podobnie , wykopalem juz w sumie to co chciałem wykopać, nie mam parcia ani na wyniki, ani na znaleziska, a dzis szwendam sie ( jesli mam czas, a z tym róznie) głownie rekreacyjnie i cenie raczej piekne krajobrazy ( osobliwie górskie) , dobre towarzystwo, ten skok adrenaliny jak cos metalicznie zaskrzypi pod saperką, niz same znaleziska.

Panowie to hobby wciąga jak narkotyk!!
Ja zaraziłem się nim od Kolegi z którym namierzyliśmy śmietnik niemieckiej przedwojennej restauracji.
Lekko nadtłuczone dzbanki, filiżanki, talerze, kubki (głównie firma: Bavaria) do tego butelki po perfumach i piwie - to rzeczy które wzbudzały nasz zachwyt.
Pozdrawiam wszystkich kolegów po fachu!!!
Maciek

A ja też bym chodził, ale balkonik wzbudza co chwilę cewkę :(

Mam na imię Andrzej. Uważam siebie za zakręconego pozytywnie tym hobby. Nie wiem, w jakim czasie następuje uzależnienie, bo chodzę z kijem od roku i uważam siebie za już uzależnionego. Mam wszystkie objawy, o których wczesniej pisaliście Koledzy - kierując samochodem, bardziej interesują mnie pola niż droga przede mną, pogoda deszczowa denerwuje, a zasiane pola, to problem nie do przeskoczenia. Poświęcam na wykopki ok. 10 godz. w tygodniu. Chętnie częściej robiłbym wypady, ale staram się zachować jakąkolwiek równowagę pomiędzy czasem pracy, czasem poświęconym rodzinie oraz pracom w domu i koło domu. Po prostu, doba jest za krótka. Cenię w tym hobby możliwość obcowania z przyrodą i wyśmienity relaks, który pozwala oderwać się od codzienności. Nie zaprzeczę, że istotne jest mi też to, co znajduję, bo jest to wymierny efekt poświęconego czasu ( oprócz relaksu ). Bardzo cieszy mnie, gdy z dołka wyjmuję ciekawy fant, wówczas krew buszuje, adrenalina podskakuje.
W tej chwili nie wyobrażam sobie, abym miał zrezygnować z tego hobby ... :)

Zwracam się do Was Koledzy z AP "Anonimowi Poszukiwacze" ;) Moja pierwsza zima była straszna, chwilami trzęsło mnie ze złości na śnieg. Po 4 latach inaczej patrzę na tę pasję. Nawet przyszło pewne zniechęcenie powtarzającymi się fantami, ale znalezienie czegoś nowego rekompensuje to uczucie. Liczy się relaks, przyroda, ucieczka od cywilizacji i kontakt z historią. Zastanawiałem się kiedyś podczas wykopek, nad uzależnieniem od chodzenia z wykrywaczem i tak wymyśliłem sobie, że chodzi tu o "nagrodę". Jeśli narkoman weźmie działkę narkotyku to jego mózg odbiera to jako przyjemność. Jeśli hazardzista wygrywa , to jego mózg odbiera to jako radość. Podobnie jest z alkoholem i innymi rzeczami które uzależniają (a ludzie uzależniają się od wielu rzeczy np czekolady, internetu, seksu). Dla poszukiwaczy, przyjemnością jest chodzenie z wykrywką i znajdowanie fantów. Piszemy tu jako o wielkiej frajdzie, ale czasami zastanawiam się czy nie pochłania to zbyt dużo myśli. Gdy jadę autem to rozglądam się za miejscówkami, kiedyś wjechałbym do rowu, innym razem zjechałem na przeciwny pas. Jak na razie to widzę pozytywy tego hobby - aktywny pobyt na świeżym powietrzu, utrzymywanie kondycji fizycznej (kilometry spacerów z przysiadami i kopaniem) poszerzanie swojej wiedzy o historii, przyrodzie, poznawanie nowych podobnie "walniętych" ludzi. :lol: Kumple w żartach mówią, że żony uważają ich delikatnie mówiąc jakby zgłupieli. Moja żona uważa, że to raczej nie możliwe że dobrowolnie wstaję w niedzielę bardzo wcześnie rano i kopię. Śmieje się, że pewnie chodzę na baby. Dobrze że nie widziała samochodu pod lasem, pod którym stoją też "panienki", bo rozwód byłby w toku. Nie wybroniłbym się. Kto uwierzy, że zdrowy dorosły facet poszedł tam kopać a nie bzykać :ups:

Ja też z 15 lat temu zaczynałem od szkiełek korków od butelek i guzików które znajdowałem na działce.Nawet wtedy nie miałem pojęcia chodząc po polach ze ,,wzrokiem,,( :lol: ) że istnieje coś takiego jak wykrywacz.Mam sentyment do tamtych czasów :8)

żeby tylo ktoś nie uznał naszego hobby jako niebezpieczny nałóg.Policja i tak czasami nas ściga. :lol:

Siema
Ja też mam nasrane na punkcie kopania :lol:
Pracuje poza domem wyjeżdżam na 3 tygodnie czasami dłużej i jak wracam to od razu biore wykrywke i jadę kopać.
Któregoś pięknego dnia żona mnie spakuje pewnie bo już nie ogarnia,ale pewnie wybrał bym wykrywacz :1

Kolego wyżej, dobre :1 jak wracasz z delegacji to najpierw "obowiązek małżeński", a następnie przyjemność (wykrywka). :lol:
Z swej strony dodam, że zaraziłem się w '98 roku z racji wykonywanego zawodu. Będąc kierownikiem budów (sieci teletechniczne, opto-telekomunikacyjne, gazociągi, wodociągi) zawsze miałem tzw."nadzór archeologiczny" i siłą rzeczy przelazło na mnie z pozytywnie zakręconych "archeo-wariatów".

Ps. Pozdrawiam serdecznie ( jeżeli czytają) moje ulubione archeo Kaliskie :1

Nie jest jeszcze tak źle , bo nie bierzesz wykrywki ze sobą w delegacje ! :D

Straszne uczucie -pracując za granicą w dzień wyjazdu złamałem palucha prawej ręki i skończyło się zwolnieniem do 26 czerwca