A moim zdaniem nie ma co zniechęcać przyszłych i obecnych różdżkarzy (i tak coraz trudniej o dobrą miejscówkę).... panowie detektory do szafy za różdżki i w pole :666

To nie to samo, pole elektryczne, magnetyczne no i sam efekt skali, rozmiarów....
Były robione badania naukowe i to autosugestia tym bardziej z szukaniem wody :)

Mój kolega, który ma się za wielkiego radiestetę, u siebie na posesji wyznaczył miejsce na studnię. Wykopał baaardzo głęboką dziurę i nic. Po czym zwrócił się do gościa, który zawodowo zajmuje się budową studni. Tenże używając gałązki, wyciętej na tę okoliczność z wiśni, określił dwa punkty. W bardziej dogodnym dla gospodarza wykopał studnię i woda jest w ilościach "nieprzebranych". Ja choć jestem bardzo sceptyczny (kiedyś straciłem rok na badania Omnitrona) gdy potrzebowałem zbudować studnię, również zwróciłem się do różdżkarza i oczywiście bingo, mam doskonałą wodę. Próbowałem namówić gościa na eksperyment szukania ukrytych obiektów. Bez powodzenia, nie zgodził się. W sumie jednak coś w tym jest.

tzn z autosugestii jedna rożdzka w prawej dłoni nie sciskana obracała sie 360 stopni w prawo kilkukrotnie cyklem ciagłym sama z siebie?

A ja na to:

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/ ... 06578.html

Widać dowiedziono przy pomocy "prawideł matematycznych i fizycznych", że to działa, skoro publicznego grosza nie szczędzono... Bezpieczeństwo na drogach ponad wszystko.
A tymczasem czajniczek...

Ciekawy esej - nie powiem. Ale co do wartości naukowej - tu miałbym duże i zasadnicze wątpliwości. Oczywiście - nie do samych metod badawczych, bo te są opisywane szczątkowo, ale do spraw, powiedziałbym - mentalnych. Jeśli esej zaczyna się stricte naukowo, a kończy odniesieniami do wiary, okultyzmu i tym podobnych zagadnień - to jak ocenić wartość naukową takiego dzieła?

Ale to, że autor zalicza radiestezję do kręgu wiary i okultyzmu, uznając zgubny wpływ na radiestetów sił nadnaturalnych, to jak dla mnie, w zasadzie krótko podsumowuje owe dziewięć lat prac - ona po prostu jest.

A co do Szatana - owym studniarzem, o którym pisałem, był mój dziadek. Zakończył życie normalnie, ale co do pogrzebu - o, tu już było ciekawie. Na tyle ciekawie, że jedna z osób będących na pogrzebie tak skomentowała dziejące się na pogrzebie rzeczy: "... zawsze miał diabła pod skórą..." ;)

Cóż, można powiedzieć, że jak nie z jednej strony, to z drugiej, samo życie potwierdza teorię... ;)

Nie różdżka, ale ...właśnie co :que
Chodząc po polu, jak nie ma za wiele sygnałów i nie ma czego kopać, przeważnie się rozmyśla o byle czym, ale też i o tym co można, albo chciałoby się znaleźć? Kiedyś tak chodząc pomyślałem, że: „fajnie byłoby znaleźć (...)”, i dosłownie, nawet nie minęło kilka minut, znalazłem dokładnie(!) to co sobie „zamówiłem” :) . Praktycznie przeżyłem mały szok, nie wiedziałem, czy się cieszyć, czy się bać, a było już po zmroku i robiło się ciemno. Do dzisiaj nie potrafię o tym zapomnieć.
...o innych, może nie aż tak spektakularnych przypadkach, :usta , bo byłbym podejrzewany, że mam coś nierówno pod kopułą :) .

Albo masz zadatki na jasnowidza albo byłeś świadkiem działania transferingu w akcji :8)

Absolutnie nie wnikam, nie analizuję co, i dlaczego, i nie prowokuję, a jeżeli rzeczywiście coś się wydarzy na co zwróciłem uwagę, przyjmuję to jako coś normalnego, może chwila zastanowienia i to wszystko. :)

Czarodziej... :ups:

A u mnie było tak:

znajoma poprosiła, aby sprawdzić jej ogródek za stodołą, gdzie jej córka zgubiła kilkanaście lat temu swój pierścionek. Ogródek uprawiany był co roku. Poszedłem, machnąłem kilka razy zondą i... jeden ciągły jęk koloru i żelastwa. No to mówię, że z dużą cewką, jaką miałem, to przelecę się, ale za duży kociokwik, żeby ten nieszczęsny pierścionek miał jakąś dużą szansę aby wyszedł. Tak zrobiłem, kieszenie pełne kolorowego śmiecia, a po pierścionku ani widu, ani słychu.
Umówiliśmy się za jakiś czas, jak wrócę w ten teren.

I teraz najciekawsze - wracam za jakiś czas, a tam wita mnie uśmiechnięta od ucha do ucha znajoma, pokazuje mi pierścionek i śmieje się w kułak z mojego sprzętu, mówiąc, że to jej ręce są dopiero naprawdę skuteczne... :lol:

Co się okazało - ano poszła pogrzebać coś w ziemi w tym ogródku i wraz z pierwszą garścią ziemi znalazł się w jej ręku ów pierścionek. Co miałem powiedzieć...? :lol:

Oczywiście, że przypadek, ale jaki. Przypomnę, że grzebała w tej ziemi kilkanaście lat, nie mówiąc o tym, że swego czasu przekopali go całego szukając zguby.

Choć, jak tak trochę pomyśleć, to przychodzi mi do głowy "splątanie kwantowe" albo to, że Starzy Bogowie Ziemi byli przychylni... Tak czy inaczej, było to najdziwniejsze zdarzenie, które mnie spotkało w zeszłym roku w terenie. :lol:

Znam ten eksperyment bo sam go kilku osobom pokazywałem, chodzi tu o to że ciepło twoich dłoni ogrzewa powietrze wokół kubeczka i w wyniku szybkiej zmiany temperatury powstaje wir który porusza ów kubeczek a potem można nauczyć się regulować ten przepływ ciepłego powietrza by obracać kubeczek w lewo lub prawo, ot cała tajemnica prawa fizyki :) .

"A jednak się kręci",ktoś tak kiedyś powiedział i nie mylił się.

Mamy tu raczej do czynienia z "wkręcaniem"...