Witam wszystkich.
Wielu z Was znalazło w jednym miejscu tzw. fant życia. Jak często wracaliście do tego miejsca? Jakim sposobem przeszukiwaliście pobliski teren tego miejsca? Do jakiej odlegości od wykopanego dołka? Ja trafiłem fanta wiosną(skrzyżowanie w lesie). Przeszukałem teren w odległości 30m używając pinpont. Dwukrotnie tam wracałem. Za drugim razem wyszło nawek kilka drobnych monet. Otwieram dyskusję :)

Ja w takie miejsce wracam już dziesiąty rok i jeszcze coś znajduje pewnie nie ma reguły w takich wykopkach.Szukamy, szukamy i jeszcze raz szukamy taka moja rada.

Mam kilka miejscówek, które przeszukuję od czterech sezonów / w moim przypadku jeden sezon to około tysiąca przechodzonych godzin :h /. Miejscówki na których wychodzą ciekawe fanty, przeszukuję bardzo dokładnie, raz przy razie. W tym sezonie, po zabronowaniu pola, na obszarze, który był zawsze najintensywniej przeszukiwany, w ciągu trzech dni wyszło kilkanaście solidów i inne fanty. W poprzednim sezonie, dokładnie w tym samym rejonie pola, nie było już sygnałów do kopania. Fakt, że doświadczenie z roku na rok rośnie, ale żeby aż tak :?
Reasumując, do starych, sprawdzonych miejscówek, z a w s z e warto wracać, po jakichkolwiek pracach polowych. Pozdrawiam Walbor62.

Ja mam podobnie.Mam akurat jedną stała miejscowke gdzie zawsze coś znajdę.Odkryta w tym roku więc mam nadzieję ze po orce znowu ziemia wyrzuci na wierzch parę nowych i ciekawych rzeczy.Uważam że jeśli miejsce jest dobre to trzeba chodzić długo po niej a i tak w kolejnym sezonie jeszcze coś wyciagniesz. Jak już przestanie oddawać fakty to można pomyśleć nad inną ;)

Kolego, nie koniecznie fant życia wychodzi jako pierwszy z danego pola, nazbierasz się dziś prlków a jutro... za rok na tym polu trafisz ,,fanta życia".
Temat rzeka na zimowe wieczory.
Teraz to jest pytanie dla zerowej klasy na klasówkę o kierunku archeologicznym.

Wy piszecie o polach gdzie maszyna zrusza ziemię. Ja mam przykład z lasu. Więc tam ziemia stoi w miejscu.

No niekoniecznie. Może nie tak dynamicznie jak na polu ornym ale się przemieszcza - ruchami korzeni, działaniem wody, czasami ingerencją zwierząt, czasem ludzi .

Ja mam miejsce na łąkach które odwiedzam od dwóch lat , i myślałem że je wyczyściłem ze wszystkich metali , a jednak cały czas coś jeszcze wyłazi.

Zgadzam się z tym. Tylko na polu masz "ruchy"gleby dość widoczne(orka,bronowanie), a w lasach na scieżkach jest mało widoczne. Jutro się przekonam czy ziemia odda coś jeszcze:).

Mam taki ugorek na którym przez kilka lat znalazłem swoje pierwsze sreberko, obrączkę, nieśmiertelnik i ptasią obrączkę. Obrodziło dokładnie po jednej sztuce. Lubię tam wracać.

Kumplowi podałem miejscówkę. Wąwóz wąski w Lubelskim przez który kiedyś przebiegał szlak komunikacyjny pomiędzy kilkoma wsiami do miasteczka z kościołem i cerkwią. Przez jakieś 200 lat nawet jako odnoga szlaku handlowego służył. Od 14 lat kolega tam łazi i co roku przynajmniej z dwa albo trzy razy w nim i koło niego trzepie, czasem na wiosnę i na jesień po większych ulewach kiedy wymywany jest piasek, za każdym razem ma kilkanaście fajnych znalezisk. Miejscowa legenda głosiła że przez wąwóz było tak wąsko że chłopi porobili mijanki w nim, a i tak bywały tam częste bójki i awantury między woźnicami. Z sto lat temu nazywano go jeszcze Karczemny Jar, albo Karczemny Wąwóz od karczemnych awantur jakie w nim miały miejsce, Karczma była 250 metrów od jego wylotu. Mniej więcej pośrodku wąwozu biegnie odnoga na wzgórze gdzie stał przez długi czas wiatrak i był wyszynk alkoholi prowadzony przez młynarza. W latach 20stych pociągnięto uczciwą szeroką utwardzaną drogę gdzie indziej i wąwóz jest nawet mało zaśmiecony :) Potrafią w tym wąwozie i najbliższej okolicy wyjść niezłe cuda koledze spod cewki. Z biegiem lat wąwóz robił się płytszy bo osypywały się jego zbocza, teraz po każdej większej ulewie woda wymywa z niego miękki piasek i coraz to nowe znajdki są bliżej powierzchni (taka nasza teoria).

Pokaż kolego jak ten wąwóz wygląda na lidarze(geoportal) bardzo jestem ciekawy.Pozdrawiam

Dokąd tylko dasz rade samodzielnie stać na nogach.

Szydlos, wąwóz jak wąwóz. Na Lidarze niczym się nie wyróżnia spośród setek w Lubelskim. Dopiero na mapie sprzed pierwszej wojny widać że może mieć jakiś potencjał. W czasie I Wojny wycofujący się Rosjanie spalili wsie i wiatraki oraz karczmy, pobliskie miasteczko zmieniło trochę układ ulic a co za tym idzie droga z niego wychodząca i biegnąca przez wąwóz przestała mieć znaczenie. Podczas PRLu już stała się polną dróżką, transport przez pobliską rzekę zmalał i most na niej został rozebrany, dołożył się też fakt że na skutek dużego rozwoju motoryzacji przez wąwóz raz dziennie może przejedzie jakiś rolnik ciągnikiem. Zapewne w twojej okolicy jest kilka takich zapomnianych dróg, na które warto wracać.