Ale popatrz samolocik na wątek który nadesłał Moderator Krzysiek :?

Słusznie moja nieuwaga. to już wiem co trzeba odkładać dla ciebie :D zapewne jakiś wzór tam jest ale jak myślisz polski czy rosyjski bo dla ruskich to szybciej by pasował.

Już na miejscu odwrotu to raczej Polski, korozja mosiądzu mogła zabrać sporo szczegółów, potrzeba mam człowieka od łamania kodów kreskowych :lol:

Ale twoja uwaga jest słuszna, może to być coś Rosyjskiego, skrzyżowane ryby :?

Choć nie, chyba nie :lol:

Ryby jak ryby ale wschód Rosji lubuje się w dziwnych kreskach i szlaczkach których my całkowicie nie rozumiemy. Może należało to do właśnie takiej osoby rosyjskiego pochodzenia?

Sam wiesz że na polu bitwy całe oddziały się przemieszczały a szczególnie wojska przegrane uciekając ale zwycięzcy ją gonili. Tylko to nie jest wyznacznik bo polskie przedmioty mogą się znaleźć na rosyjskich jako zdobycz wojenna . każdy żołnierz z wojny chciał coś przywieźć a dla ojca to taki polski orzeł to atrakcyjny podarunek dla syna. Tak samo Niemcy zbierali w 39 polskie orły.

Zgadza się różnie to bywało i choć w dużej mierze czasem można ogólnie wyodrębnić przedmioty określonych armii z ich odwrotów to nie można mieć pewności :ups:

Dzięki, że uległeś moim namowom i pokazałeś te monetki :D
Stany rzeczywiście agonalne ale zawsze to coś, dla miłośników mennictwa SAP każda moneta jest ciekawa.
Jeśli miałbym cos o nich powiedzieć (mimo że miedź nie jest moim koniem), to bym rzekł tak:

Moneta 1 - rocznik 1766, oryginalna (dużo było pruskich odróbek tego rocznika),Mennica Warszawa, nakład 12,4 mln sztuk, rzadkość R (według Kopickiego), prawdopodobnie to wariant opisany w najnowszym katalogu Parchimowicz/Brzeziński jako pozycja 8.a4, która charakteryzuje się tym że ma małe litery na awersie oraz monogram "G" na rewersie. W lepszym stanie taka moneta jest do wglądu tu http://wcn.pl/archive/51_0504?q=51%2F504&number=1

Moneta 2 - rocznik trudno orzec, skoro mówisz ze pamietasz to "jak by było wczoraj, że była z 1765", to IMO brak podstaw żeby Ci nie wierzyć :8) , awers popiersie króla w zbroi, mennica Kraków, nakład nieznany, rzadkość R1 (według Kopickiego), jaki wariant trudno stwierdzić bo trzeba by policzyć jagódki na wieńcu rewersu ... a do tego raczej jasnowidz lub hazardzista by się przydali ;)

Moneta 3 - rocznik 1766, zbrojarz, mennica Kraków, nakład 12,4 mln sztuk (cały rocznik), rzadkość R1 (według Kopickiego), w najnowszym katalogu jest 16 wariantów zbrojarza w tym roczniku, jesli miałbym spekulować, to stawiał bym na wariant 7.b5 z 8 jagódkami, ale mogę sie mylić...

Raczej gałązek za plecami króla nie było (nawet na pewno), to była jego peruka która w portrecie w zbroi sięga mu aż do samego końca ramienia. Tu możesz zobaczyć jak wygląda czytelna moneta (inny wariant od Twojej) i jak ta peruczka mu się ładnie układa :cop http://wcn.pl/archive/63_0491?q=trojak+1766

Nie wiem co miałeś na myśli pisząc o pierwszej monecie, stawiam że fałszywka ale możesz wyjaśnić :?
No i jakby cos srebrnego się kiedyś trafiło, to proszę wrzucić lub info na priv

A co sądzicie o tym elemencie i zasugeruje od razu, czy nie jest to środkowe wzmocnienie jakiejś ładownicy oficerskiej?

Z tym, że wielki piec w Starachowicach powstał dopiero w 1789 roku więc mógł się nie załapać na produkcję.
Znacznie starsze i praktycznie w 100% pewne są piece z Drzewicy (1760r), Szałasu (1774), Janów k. Przysuchy (1755r), mniej pewne: Mostki (1759), Mroczków (1778), Parszów (1748), pewne:Rejów (obecnie Skarżysko Kamienna 1770r), Samsonów (1778r), Stąporków (1738).
Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że wielkie piece były tak naprawdę jak gdyby centrami materiałowymi dla produkcji. Tj. oprócz samego odlewania z żelaza wszelkich kartaczy, granatów, dział, dawały surowiec produkcyjny, który po pewnej obróbce technicznej (ówczesny proces fryszerski) nadawał się do takich specjalistycznych zakładów jak rurarnie, ludwisarnie, topornie, szabelnie, fabryki broni jak ta z Pomykowa koło Końskich (dla której na 1000% surowiec do wyrobu pochodził z wielkiego pieca w Stąporkowie, zakład ten produkował w latach 80-tych XVIII wieku około 8 ton żelaza tygodniowo i był prawdopodobnie największym zakładem wielkopiecowym w Zagłębiu Staropolskim. Jak również najnowocześniejszym o czym świadczą bardzo pozytywne opinie wysłanników króla Pruskiego - Redena i Steina wysłanymi tutaj dla pewnego rodzaju "zwiadu gospodarczego" porównujące zakład do górnośląskiej, rządowej wtedy Huty Malapane - dziś Ozimek stawiającej Stąporków na równi z Ozimkiem, gdzie szala pod pewnymi względami przeważa się na stronę Stąporkowa.)

Szanowny Eliaszu ja to wszystko wiem :) bez żadnej fałszywej skromności znalazłem setki trojaków w tym zbrojarzy obu roczników [choć nie znalazłem historycznego :( ]Po prostu wydawały mi się inne, lecz może to wyobraźnia z powodu miejsca znalezienia :P oprócz drugiego pamiętam co widziałem i to w tym miejscu akurat dokładnie, jedna gałązka była dłuższa jedna krótsza, sama zbroja Stanisława też była inna, jak by przykryta jakąś szatą. Szczerze, nie pisał bym o tym jak bym nie miał pewności że tak było.

Trochę więcej danych do poczytania.
Dane za Helidor Kmieć Dzieje techniki zbrojeniowej nad rzeką Bobrzą i w jej okolicach od XVI do XIX wieku.

Zeliwomuffin ale trzaskasz wiedzą na ten temat, zgłębiasz temat dogłębnie że tak powiem. A ten piec starachowicki teraz to w wierzbniku był, ale ty to na pewno wiesz :D

Tak tak Starachowice to młoda nazwa :)
Trochę o produkcji w Przysusze i w całych dobrach Dębińskich
Za: Agnieszka Zarychta-Wójcicka -Wkład rodzin Dembińskich herbu Rawicz i Nieczuja
w rozwój przemysłu w dobrach ziemskich Przysucha w XIX wieku.
Dostępne w wersji cyfrowej.