Witam, z pełną przyjemnością upubliczniam Wyrok wraz z uzasadnieniem! Publikuję go tylko i wyłącznie na tym forum i w tym poście.

pozdrawiam i życzę miłej lektury.

No i to jest właśnie sprawiedliwy i rozsądny wyrok, a więc sądy zaczynają zgodnie z prawem sądzić.

Trochę nie rozumiem. Czyli , że sad uznał , ze Tomas jednak poszukiwał zabytków , ale że był nieświadomy bezprawności czynu , to został uniewinniony?
Język prawniczy jest zawiły :)

He he ... Cieszę się z tego wyroku , gratuluję, ale za boga chińskiego nie rozumiem uzasadnienia sędziny . Po pierwsze koledze nie udowodniono poszukiwania zabytków , biegły to określił . W dodatku jeśli dobrze zrozumiałam kolega nie poszukiwał swojego złomu na obszarze w jakikolwiek sposób chronionym , więc po co ten przydługi wywód ? Swoją drogą ciekawe ...Zaintrygowało mnie dodatkowo określenie biegłego jako mało obiektywnego bo sam jest archeologiem i poszukuje zabytków . :o .
Jeszcze raz gratuluję Tomek .

Chodzi o to ,że przepisy "są zawiłe i niejasne".
Gratuluję wyniku zakończenia sprawy :za

Na wstępie gratuluję wygranej i cieszę się że zapadło uniewinnienie.

Dwa słowa przemyśleń.
Sam wyrok pomimo uniewinnienia, w moim osobistym odczuciu, nie jest jakiś bardzo optymistyczny dla poszukiwaczy.

Choć Sąd na wstępie wspomniał, że Tomasz od początku twierdził, że nie szuka zabytków, oraz że znalezione przy nim przedmioty nie były zabytkami, to Sąd uniewinnienia zupełnie nie oparł na tym fakcie - czyli w uniewinnieniu nie przyznał, że Tomasz nie szukał zabytków. Uniewinnienie zostało oparte wyłącznie na nieścisłościach w prawie, a więc na wątpliwościach, czy poszukiwanie zabytków poza terenami wpisanymi do rejestru zabytków jest wymagane - przy czym Sąd nie uznał, że pozwolenie nie jest (nie było) wymagane, a jedynie przyznał, że świadomość bezprawności czynu była usprawiedliwiona.

Co więcej - zdarzenie, o które Tomasz był obwiniany, miało miejsce w lipcu 2015 r., a więc wtedy jeszcze obowiązywało stare rozporządzenie z dnia 27 lipca 2011 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, badań architektonicznych i innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych.

I to właśnie w tym starym rozporządzeniu są te niejasności prawne, o których wspomniał Sąd, a które zdecydowały o tym, że Sąd Tomasza uniewinnił.

Chodzi o to, że w ustawie o ochronie zabytków jest mowa, że poszukiwanie ukrytych lub porzuconych zabytków przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania wymaga pozwolenia (a więc nie tylko przy zabytkach wpisanych do rejestru zabytków). Natomiast to stare rozporządzenie z 2011 r. określało tylko tryb wydawania pozwoleń na poszukiwanie zabytków przy zabytkach wpisanych do rejestru zabytków (§ 1 ust 1 pkt 8). Z tego wywodzono wątpliwość, czy poszukiwanie na terenach niewpisanych do rejestru zabytków wymaga pozwolenia. I na tym Sąd oparł swoje uniewinnienie.

Jednak już 14 października 2015 r. zostało wydane nowe rozporządzenie w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, badań architektonicznych i innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i poszukiwań zabytków.

I tym rozporządzeniu wątpliwości już nie ma - rozporządzenie określa między innymi tryb wydawania pozwoleń na poszukiwanie ukrytych lub porzuconych zabytków ruchomych, w tym zabytków archeologicznych przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania (również § 1 ust 1 pkt 8), a więc dokładnie to o czym mówi ustawa o ochronie zabytków. Nie ma już wzmianki, że dotyczy to tylko szukania przy zabytkach wpisanych do rejestru zabytków. Zniknęło więc rozbieżność między ustawą a rozporządzeniem. Ale czyn o który obwiniano Tomasza, miał miejsce w lipcu 2015 i jeszcze wtedy ta rozbieżność istniała.

Jaki wyrok byłby, gdyby Tomasza spotkano na polu już w czasie obowiązywania rozporządzenia z 14 października 2015? To jest niewiadoma. Na pewno jednak uzasadnienie Sądu byłoby inne i linia obrony musiałaby być inna. Rozważanie tego jest szczególnie ważne w nadchodzącej przyszłości, gdy Sejm i Senat przyklepali zmiany w prawie zaostrzające kary.

Jako ciekawostkę warto też zauważyć, że Sąd w uzasadnieniu popełnia błąd. Bo przywołując niejasności w rozporządzeniu cały czas ma na myśli rozporządzenie z 27 lipca 2011 r. - bo w nim są te wątpliwości i to w czasie obowiązywania tego rozporządzenia Tomasz miał spotkanie na polu z policją. Ale w uzasadnieniu Sąd błędnie wymienia rozporządzenie z dnia 14 października 2015 r. - a więc to nowsze, gdzie tych wątpliwości nie ma, ale które w czasie spotkania na polu jeszcze nie obowiązywało.

Już dla formalności wspomnieć można, że obecnie także rozporządzenie z 14 października 2015 r. nie obowiązuje. Zostało niedawno wydane nowe - rozporządzenie z dnia 22 czerwca 2017 r. w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich i badań konserwatorskich przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków albo na Listę Skarbów Dziedzictwa oraz robót budowlanych, badań architektonicznych i innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków, a także badań archeologicznych i poszukiwań zabytków.

Jednak w tym nowym rozporządzeniu z 2017 r., jeśli chodzi o pozwolenia na poszukiwanie zabytków, nic się nie zmieniło względem rozporządzenia z 2015 r.

Ustawa w dalszym ciągu zakłada intencjonalność. Czyli dla nas nic się nie zmieniło.

Według mnie to nie ustawa , a konserwy zakładają intencjonalność i przedstawiają przed sądem sprawy w takim świetle. Sądy,niestety,w tej materii są "głupie" i poddają się presji niby autorytetów ze stopniami naukowymi przed nazwiskiem. Widać po tej sprawie,że posiadanie wykrywacza i szpadla może już samo w sobie stanowić przestępstwo wg ogłupionego sądu.

Szkoda ,że w Polsce nie ma „precedensów „

Aż dziwne, że nie są ścigani sprzedawcy i wytwórcy detektorów, w końcu jest to sprzęt do rabowania stanowisk archeologicznych i nielegalnych poszukiwań zabytków archeologicznych.

Czy miejsce poszukiwań jest stanowiskiem archeologicznym, czy niby guzik, czy dwie niby monety i czy niby łyżka są zabytkami archeologicznymi, powinno na wstępie być zweryfikowane przez policję, a wyjaśnienie takich pierdół zajęło sądowi aż dwa lata, to wszystko aż nadto mówi o jakości naszych sądów, policji, prokuratury, i dlatego, nawet w przypadku korzystnej dla nas zmiany zapisów ustawy nic by się nie zmieniło.

Niestety, kolego frank, nam nie wolno szukać ani zabytków archeologicznych ani zabytków, które zabytkami archeologicznymi nie są. Kwestia tylko czy łuska od mauzera, silber groschen z 1825r. czy inny popularny wazon jest zabytkiem czy nim nie jest. Najlepiej chyba szukać kolorowego złomu.

Gratuluję pozytywnego rozpatrzenia sprawy.
Trwało to długo. nawet za długo.
Jak tylko będę na zlocie pogratuluję osobiście.

W końcu wyrok. Gratuluje kolego wytrwałości . :1

Trzeba bedzie sie ukrywac ,jak w latach 80 ( tamte lata wiecej fantow ) ale co zrobic ???

Kler, ukrywałeś się w latach 80? Ja pierwszy wykrywacz miałem pod koniec lat 80 i wcale się nie ukrywałem, jedynie przed nawiedzonymi leśniczymi którzy mieli alergie na debili co zostawiali "bomby" na wierzchu i niszczyli młodniki. Ja na początku lat 90 spokojnie śmigałem na rowerze z wystającą cewką z plecaka, jeździłem PKP z wykrywaczem w reklamówce, nikt nie wnikał, nikogo to nie interesowało.