|
Poprawka do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 1403)
W rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 1403) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) w art. 28 w ust. 1 w pkt 1 i 2 wyrazy „niezwłocznie po powzięciu” zastępuje się wyrazami „nie później niż w terminie 14 dni od dnia powzięcia”;”,
b) po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
„4a) w art. 40:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Na podstawie ustaleń wynikających z kontroli, w przypadku ustalenia, że zabytek jest w nieodpowiednim stanie zachowania, wojewódzki konserwator zabytków może wydać kontrolowanej osobie fizycznej lub kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej zalecenia pokontrolne usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, w określonym terminie, o ile ich charakter nie uzasadnia wydania decyzji, o której mowa w art. 49 ust. 1.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
„2a. Kontrolowana osoba fizyczna lub kierownik kontrolowanej jednostki organizacyjnej, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zaleceń, może zgłosić pisemnie umotywowane zastrzeżenia do zaleceń pokontrolnych oraz dodatkowe wyjaśnienia lub przedstawić dodatkową dokumentację.
2b. Wojewódzki konserwator zabytków, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zastrzeżeń do zaleceń pokontrolnych:
1) zmienia zalecenia pokontrolne i przekazuje je wraz z uzasadnieniem kontrolowanej osobie fizycznej lub kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej – w przypadku stwierdzenia zasadności całości lub części zastrzeżeń albo
– 2 –
2) odmawia zmiany zaleceń pokontrolnych i swoje stanowisko wraz
z uzasadnieniem przekazuje kontrolowanej osobie fizycznej lub
kierownikowi kontrolowanej jednostki organizacyjnej –
w przypadku nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości.”;”,
c) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
„6a) po art. 83a dodaje się art. 83b w brzmieniu:
„Art. 83b. 1. Tworzy się Narodowy Fundusz Ochrony Zabytków,
którego dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego.
2. Narodowy Fundusz Ochrony Zabytków jest państwowym
funduszem celowym.
3. Przychodem Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków
są wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w art. 107a–107e.
4. Środki Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków
są przeznaczane na dofinansowanie:
1) nakładów koniecznych na wykonanie prac konserwatorskich lub
restauratorskich przy zabytku wpisanym na Listę Skarbów
Dziedzictwa,
2) nakładów koniecznych na wykonanie prac konserwatorskich,
restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do
rejestru
– na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.
5. Koszty obsługi Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków są
pokrywane ze środków tego Funduszu.”;”,
d) po pkt 15 dodaje się pkt 15a w brzmieniu:
„15a) po rozdziale 10 dodaje się rozdział 10a w brzmieniu:
„Rozdział 10a
Administracyjne kary pieniężne
Art. 107a. 1. Właściciel lub posiadacz zabytku wpisanego na Listę
Skarbów Dziedzictwa albo wpisanego do rejestru lub innego zabytku
znajdującego się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, który nie
– 3 –
powiadomił odpowiednio ministra właściwego do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego albo wojewódzkiego konserwatora zabytków o:
1) uszkodzeniu, zniszczeniu, zaginięciu lub kradzieży zabytku, nie
później niż w terminie 14 dni od dnia powzięcia wiadomości
o wystąpieniu zdarzenia,
2) zagrożeniu dla zabytku, nie później niż w terminie 14 dni od dnia
powzięcia wiadomości o wystąpieniu zagrożenia,
3) zmianie miejsca przechowania zabytku ruchomego, w terminie
miesiąca od dnia nastąpienia tej zmiany,
4) zmianach dotyczących stanu prawnego zabytku, nie później niż
w terminie miesiąca od dnia ich wystąpienia lub powzięcia o nich
wiadomości
– podlega karze pieniężnej w wysokości od 500 do 2000 zł.
2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada w drodze decyzji
organ ochrony zabytków, którego właściciel lub posiadacz obowiązany
był powiadomić.
Art. 107b. 1. Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna, która
otrzymała pozwolenie na czasowy wywóz zabytku za granicę, a która
w terminie 14 dni od dnia upływu ważności tego pozwolenia nie
powiadomiła właściwego organu o przywiezieniu zabytku na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pieniężnej w wysokości od
500 do 2000 zł.
2. Tej samej karze podlega jednostka organizacyjna, która
w przypadku, o którym mowa w art. 56a ust. 8, w terminie 14 dni od dnia
przywiezienia zabytku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie
powiadomiła wojewódzkiego konserwatora zabytków o przywiezieniu
tego zabytku.
3. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada w drodze decyzji
organ, który wydał pozwolenie na wywóz zabytku za granicę.
Art. 107c. 1. Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna, która
uniemożliwia lub utrudnia dostęp do zabytku organowi ochrony
zabytków, wykonującemu uprawnienia wynikające z ustawy, podlega
karze pieniężnej w wysokości od 500 do 2000 zł.
– 4 –
2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada w drodze decyzji
organ ochrony zabytków, któremu uniemożliwiono lub utrudniono dostęp
do zabytku.
Art. 107d. 1. Kto bez pozwolenia wojewódzkiego konserwatora
zabytków podejmuje działania, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1–5,
podlega karze pieniężnej w wysokości od 500 do 500 000 zł.
2. Kto podejmuje działania, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1–5,
niezgodnie z zakresem lub warunkami określonymi w pozwoleniu
wojewódzkiego konserwatora zabytków, podlega karze pieniężnej
w wysokości od 500 do 500 000 zł.
3. Kto bez pozwolenia ministra właściwego do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego podejmuje działania, o których mowa
w art. 36 ust. 1a, podlega karze pieniężnej w wysokości od 500 do
500 000 zł.
4. Kto podejmuje działania, o których mowa w art. 36 ust. 1a,
niezgodnie z zakresem lub warunkami określonymi w pozwoleniu
ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,
podlega karze pieniężnej w wysokości od 500 do 500 000 zł.
5. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1–4, nakłada w drodze
decyzji organ ochrony zabytków, który wydał pozwolenie bądź był
właściwy do wydania pozwolenia.
Art. 107e. 1. Kto wbrew obowiązkowi nie wykonuje zaleceń
pokontrolnych, o których mowa w art. 40 ust. 1, podlega karze pieniężnej
w wysokości od 500 do 50 000 zł.
2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada w drodze decyzji
organ ochrony zabytków, który wydał zalecenia pokontrolne.
Art. 107f. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia,
w którym decyzja o jej nałożeniu stała się ostateczna.
Art. 107g. Do kar pieniężnych stosuje się przepisy działu IVa
Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 107h. Wierzycielem należności z tytułu administracyjnych kar
pieniężnych, o których mowa w art. 107a–107e, w rozumieniu przepisów
– 5 –
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jest organ właściwy do
nałożenia kary.
Art. 107i. Organy egzekucyjne przekazują wpływy z kar
pieniężnych na rachunek Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków.”;”,
e) pkt 16 otrzymuje brzmienie:
„art. 108 otrzymuje brzmienie:
„Art. 108. 1. Kto niszczy lub uszkadza zabytek, podlega karze
pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do lat 2.
3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 polegające na
zniszczeniu zabytku sąd orzeka na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony
Zabytków nawiązkę w wysokości do wartości zniszczonego zabytku.
4. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 polegające na
uszkodzeniu zabytku sąd orzeka obowiązek przywrócenia stanu
poprzedniego, a jeśli obowiązek taki nie byłby wykonalny – nawiązkę na
rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków w wysokości do
wartości uszkodzenia zabytku.
5. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2 sąd może
orzec na rzecz Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków nawiązkę
w wysokości od trzykrotnego do trzydziestokrotnego minimalnego
wynagrodzenia.”;”,
f) po pkt 16 dodaje się pkt 17 i 18 w brzmieniu:
„17) po art. 109b dodaje się art. 109c w brzmieniu:
„Art. 109c. Kto bez pozwolenia albo wbrew warunkom pozwolenia
poszukuje ukrytych lub porzuconych zabytków, w tym przy użyciu
wszelkiego rodzaju urządzeń elektronicznych i technicznych oraz sprzętu
do nurkowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo
pozbawienia wolności do lat 2.”;
18) uchyla się art. 111, art. 113–114 i art. 119.”;
– 6 –
2) art. 5 i art. 6 otrzymują brzmienie:
„Art. 5. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:
1) wojewódzki konserwator zabytków powołany na podstawie przepisów ustawy
zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, staje się wojewódzkim
konserwatorem zabytków w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą;
2) kierownik delegatury wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków zatrudniony na
podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym,
wykonuje swoje obowiązki do dnia powołania kierownika delegatury
wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków na podstawie ustawy zmienianej
w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 3 miesiące
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 6. Wojewódzki konserwator zabytków jest obowiązany zaproponować osobie,
która wykonywała w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy obowiązki kierownika
delegatury wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków na podstawie przepisów ustawy
zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, i nie została powołana na
kierownika delegatury wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków na podstawie ustawy
zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w terminie 14 dni od dnia
powołania kierownika delegatury wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków na
podstawie ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nowe
warunki pracy i płacy oraz wskazać termin, nie krótszy niż 7 dni, do złożenia
oświadczenia o przyjęciu albo odmowie przyjęcia proponowanych warunków. W razie
nieuzgodnienia nowych warunków pracy i płacy dotychczasowy stosunek pracy
rozwiązuje się z upływem okresu równego okresowi wypowiedzenia, liczonego od dnia,
w którym pracownik złożył oświadczenie o odmowie przyjęcia proponowanych
warunków, albo od dnia, do którego mógł złożyć takie oświadczenie.”;
3) po art. 7 dodaje się art. 7a i art. 7b w brzmieniu:
„Art. 7a. Jeżeli czyn określony w art. 113, art. 113a, art. 114 lub w art. 119 ustawy
zmienianej w art. 1 stanowi jednocześnie zachowanie określone w art. 107a, art. 107b,
art. 107c lub art. 107d ustawy zmienianej w art. 1, uprzednie prawomocne ukaranie
sprawcy za wykroczenie stanowi przeszkodę do zastosowania wobec niego kary
pieniężnej według przepisów o odpowiedzialności administracyjnej, a uprzednie
– 7 –
nałożenie ostateczną decyzją administracyjną kary pieniężnej stanowi okoliczność
wyłączającą orzekanie w postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Art. 7b. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
sporządza plan finansowy Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków na rok 2018
w terminach określonych dla prac nad projektem ustawy budżetowej.”;
4) art. 9 otrzymuje brzmienie:
„Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem:
1) art. 1 pkt 2a, pkt 4a, pkt 6a i pkt 15a oraz art. 7a i art. 7b, które wchodzą w życie
z dniem 1 stycznia 2018 r.;
2) art. 1 pkt 17–18, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.;
3) art. 2, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.”.
UZASADNIENIE
Celem dokonywanych projektowaną Poprawką do projektu ustawy o zmianie ustawy
o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz niektórych innych ustaw (druk
sejmowy nr 1403) zmian jest zwiększenie efektywności realizacji zadań w ramach
polityki państwa w obszarze ochrony zabytków, określonych w Krajowym Programie
Ochrony Zabytków i Opieki nad Zabytkami (KPOZiOZ) przyjętym uchwałą
nr 125/2014 Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 2014 r. w sprawie „Krajowego
programu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami” przez wprowadzenie sankcji za
naruszenia przepisów ochrony zabytków, dostosowanych do aktualnej sytuacji
i problemów zasobu zabytkowego. Obok przewidzianego w projekcie ustawy o zmianie
ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz niektórych innych ustaw
(druk sejmowy nr 1403) zwiększenia kompetencji Generalnego Konserwatora
Zabytków w zakresie kształtowania obsady personalnej jest zapewnienie skutecznego
nadzoru przez wyposażenie wojewódzkich konserwatorów zabytków w możliwość
orzekania o administracyjnych karach pieniężnych za naruszenie obowiązków
związanych z opieką nad zabytkiem. Proponowana zmiana pozwoli na pełniejszą
realizację jednego z podstawowych zadań państwa, o którym mowa w art. 5 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, jakim jest strzeżenie dziedzictwa narodowego. Brak
skutecznej egzekucji obowiązków przypisanych dysponentom zabytków doprowadził
w ostatnich latach do znaczącej degradacji zasobu zabytkowego. Proponowana zmiana
ma powstrzymać wspomniany proces, doprowadzając do zapewnienia skuteczności
regulacji z zakresu ochrony zabytków.
Celem projektu Poprawki jest także dostosowanie wybranych przepisów ustawy z dnia
23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2014 r.
poz. 1446, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o ochronie zabytków”, do wprowadzenia
administracyjnych kar pieniężnych, jak również zaostrzenie karania za nielegalne
poszukiwanie zabytków, w tym zabytków archeologicznych.
W projektowanej zmianie art. 28 ustawy o ochronie zabytków doprecyzowano, że
właściciel lub posiadacz zabytku wpisanego do rejestru lub zabytku znajdującego się
w wojewódzkiej ewidencji zabytków ma obowiązek zawiadomić wojewódzkiego
konserwatora zabytków o uszkodzeniu, zniszczeniu, zaginięciu lub kradzieży zabytku
oraz zagrożeniu dla zabytku, nie później niż w terminie 14 dni od dnia powzięcia
wiadomości o wystąpieniu zdarzenia. Dotychczas przepis zobowiązywał do
2
niezwłocznego przekazania informacji służbom konserwatorskim, co uniemożliwiało
jednoznaczne określenie, w jakim terminie obowiązek ten powinien zostać wykonany.
Podobnie w zmienianym art. 40 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków dodano możliwość
określenia w zaleceniach pokontrolnych terminu usunięcia stwierdzonych w toku
kontroli nieprawidłowości w zakresie stanu technicznego zabytku.
Kolejna zmiana polega na dodaniu do ustawy o ochronie zabytków art. 83b, na
podstawie którego tworzy się Narodowy Fundusz Ochrony Zabytków, stanowiący
państwowy fundusz celowy, którego dysponentem jest minister właściwy do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Przychodem Funduszu byłyby wpływy
z kar pieniężnych, o których mowa w projektowanych art. 107a–107e. Utworzenie
Funduszu czyni zadość formułowanym od lat postulatom wzmocnienia finansowania
ochrony zabytków. Idea utworzenia Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków
formułowana od wielu lat wskazuje na potrzebę stworzenia dodatkowych
mechanizmów finansowych wsparcia dla właścicieli zabytków. Wpływy z kar
pieniężnych za naruszenie przepisów z zakresu ochrony zabytków przeznaczone byłyby
na dofinansowanie nakładów koniecznych na wykonanie prac konserwatorskich lub
restauratorskich przy zabytku wpisanym na Listę Skarbów Dziedzictwa oraz nakładów
koniecznych na wykonanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót
budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru.
Proponuje się dodanie nowego rozdziału – „Rozdział 10a – Kary pieniężne”. Dodane
art. 107a–107e odnosiłyby się do czynów dotychczas kwalifikowanych jako
wykroczenia. I tak, projektowany art. 107a dotyczy obowiązku informacyjnego
dotyczącego stanu zachowania zabytku, o którym mowa w art. 28 ustawy o ochronie
zabytków, którym objęci są właściciel lub posiadacz zabytku wpisanego na Listę
Skarbów Dziedzictwa albo wpisanego do rejestru, lub innego zabytku znajdującego się
w wojewódzkiej ewidencji zabytków. Naruszenie wskazanego obowiązku stanowiło
dotychczas wykroczenie, o którym mowa w art. 113 ustawy o ochronie zabytków.
Z kolei obowiązek informacyjny, o którym mowa w art. 107b, związany
z przywiezieniem zabytku zza granicy, który otrzymał pozwolenia na wywóz czasowy,
stanowiło wykroczenie z art. 113a ustawy o ochronie zabytków. Ponadto proponuje się
wprowadzenie kar pieniężnych względem osób, które uniemożliwiają lub utrudniają
dostęp do zabytku organowi ochrony zabytków, wykonującemu uprawnienia
wynikające z ustawy, o czym stanowi art. 114 ustawy o ochronie zabytków. We
3
wszystkich powyższych przypadkach proponuje się możliwość wymierzania kar
pieniężnych w wysokości od 500 do 2000 zł. W dodawanym art. 107d wprowadzono
administracyjną karę pieniężną w wysokości od 500 do 500 000 zł za prowadzenie bez
pozwolenia albo niezgodnie z zakresem lub warunkami określonymi w pozwoleniu prac
konserwatorskich, restauratorskich lub badań konserwatorskich przy zabytku wpisanym
na Listę Skarbów Dziedzictwa albo prac konserwatorskich, restauratorskich, robót
budowlanych, badań konserwatorskich lub architektonicznych przy zabytku wpisanym
do rejestru zabytków lub robót budowlanych w jego otoczeniu albo badań
archeologicznych.
Z kolei w art. 107e wprowadza się karę pieniężną za niewykonanie zaleceń
pokontrolnych w wysokości od 500 do 50 000 zł.
Wysokość administracyjnych kar pieniężnych uzasadniona jest potrzebą zapewnienia
skuteczności ochrony zabytków. Zgodnie z art. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
strzeżenie dziedzictwa narodowego stanowi jedno z podstawowych zadań państwa,
czyniąc jego organy gwarantem zachowania dóbr o szczególnej wartości. Określenie
górnej wysokości kar administracyjnych znajduje swoje uzasadnienie w wartości
chronionej, a także jej usytuowaniu w hierarchii wartości przyjętych w Konstytucji.
W polskim systemie prawnym istnieją przepisy dotyczące nakładania kar
administracyjnych o bardzo dużej wysokości (10 mln zł), np. art. 62 ust. 2 pkt 3 ustawy
z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi,
zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi
wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego.
Przewidziane w art. 107a–107e kary pieniężne byłyby nakładane w drodze decyzji
administracyjnych organów ochrony zabytków.
W dodawanym art. 107g wprowadzono odesłanie, zgodnie z którym w sprawach kar
administracyjnych stosowane będą przepisy działu IVa Kodeksu postępowania
administracyjnego.
W dodawanym art. 107h ustalono, że wierzycielem należności z tytułu
administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w art. 107a–107e, w rozumieniu
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jest organ właściwy do
nałożenia kary. W przypadku powierzenia kompetencji do nakładania kar na zasadzie
porozumienia administracyjnego jednostkom samorządu terytorialnego albo ich
4
związkom (art. 96 ust. 2 u.o.z.) środki odwoławcze od decyzji i postanowień
wydawanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego albo ich związków
będzie rozpatrywać minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego. Porozumienie takie nie zmienia bowiem właściwości instancyjnej
(por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 1995 r. sygn. III ARN 34/95,
Joanna Wyporska-Frankiewicz, Publicznoprawne formy działania administracji
o charakterze dwustronnym, Warszawa 2010, s. 160).
Potrzeba zapewnienia większej skuteczności przepisów z zakresu ochrony zabytków
przesądza również o zmianie charakteru czynu określonego w art. 111. Proponuje się,
aby poszukiwanie ukrytych lub porzuconych zabytków bez pozwolenia albo wbrew
warunkom pozwolenia, w tym przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń
elektronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania, stanowiło przestępstwo
zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Dotychczas sprawcy wykroczenia groziła kara aresztu, ograniczenia wolności albo
grzywny. Potrzeba zmiany w tym zakresie wynika z narastającego problemu
nielegalnych poszukiwań zabytków, w tym zabytków archeologicznych. Mimo
prowadzonych na szeroką skalę poszukiwań, w tym za pomocą detektorów metali,
z wnioskiem o wydanie pozwolenia na prowadzenie tych działań występuje około
100 osób rocznie w skali kraju. Zaostrzenie karania za nielegalne poszukiwania
zabytków pozwoli na zapewnienie skutecznej ochrony zabytków archeologicznych.
Uchylenie art. 111, art. 113–114 oraz art. 119 ustawy o ochronie zabytków jest
konsekwencją omówionych wcześniej zmian, polegających na zmianie ich charakteru
prawnego z sankcji karnych na administracyjne kary pieniężne oraz zmianie
kwalifikacji czynu polegającego na nielegalnym poszukiwaniu zabytków.
Projektowana Poprawka przewiduje również nadanie nowego brzmienia art. 5 i art. 6
projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz
niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 1403). Przedmiotowa korekta dotyczy
zmiany statusu osób sprawujących funkcje w służbie ochrony konserwatorskiej po
wejściu w życie projektowanej ustawy, przez pozostawienie bez zmian rozwiązania
polegającego na pozostawieniu na swoich funkcjach wojewódzkich konserwatorów
zabytków, natomiast w odniesieniu do kierowników delegatur, którzy nie zostaną
powołani na dotychczas sprawowane funkcje, wprowadzenia obowiązku przedstawienia
im nowych warunków pracy i płacy ze wszelkimi rygorami przepisów prawa pracy
5
(tj. możliwością przyjęcia nowych propozycji zatrudnienia lub ich odrzucenia
z zachowaniem terminów wypowiedzenia).
Do korekt przewidzianych projektowaną Poprawką w zakresie zmiany charakteru
prawnego sankcji karnych na administracyjne kary pieniężne oraz zmiany kwalifikacji
czynu polegającego na nielegalnym poszukiwaniu zabytków, a także związanego z tym
utworzenia Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków, dostosowano odpowiedni,
jednolity termin wejścia ich w życie (vide nowe brzmienie art. 9).
Projektowane Poprawką zmiany nie są objęte prawem Unii Europejskiej.
Regulacje zawarte w projektowanej Poprawce nie stanowią przepisów technicznych
w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie
sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych
(Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597), zatem nie podlega ona notyfikacji.
Projektowana Poprawka nie wymaga przedstawienia organom i instytucjom Unii
Europejskiej, w tym Europejskiemu Bankowi Centralnemu, w celu uzyskania opinii,
dokonania powiadomienia, konsultacji albo uzgodnienia.
Jeżeli to przejdzie nasze hobby stanie się przestępstwem
|
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
