332 strony, oprawa miękka ze skrzydełkami. Arkadiusz Marciniak, Michał Pawleta, Dawid Kobiałka:
Cytuj:
ARCHEOLOGIA WOBEC MATERIALNYCH ŚLADÓW WSPÓŁCZESNOŚCI
Załącznik:
screen._net.jpg
Cytuj:
Fragmenty wstępu:
Prezentowana publikacja jest próbą podsumowania dotychczasowych doświadczeń w uprawianiu archeologii współczesności w Polsce, a także nakreślenia potencjalnych przyszłych pól i perspektyw badawczych.
Archeologia współczesności stanowi nową i atrakcyjną formę partycypacji w kulturze, która może stać się inspiracją dla wypracowania nowej formuły uprawiania archeologii.
Archeologia współczesności, zwracająca swoją uwagę na kulturę materialną niedawnej przeszłości i jej miejsce w teraźniejszości, oraz złożone relacje, jakie to generuje, ma szansę rozwinąć się w naukę, która skutecznie będzie także podejmować problemy i wyzwania istotne dla współczesnego i przyszłego społeczeństwa, stając się archeologią XXI w., archeologią (dla) naszych czasów.
Archeologia współczesności – nurt badawczy. W zakres jej zainteresowań wchodzą wszelkie formy kultury materialnej, które powstały w ostatnich dziesięcioleciach czy nawet latach. Celami archeologii współczesności są odkrywanie, dokumentowanie i interpretacja tychże śladów, aby zrozumieć różne aspekty życia i społeczeństwa z nieodległej przeszłości.
Z pośród kilkunastu tekstów wyróżnia się ten: Monika Stobiecka,
Prekarne dziedzictwo: materialność Protestów Kobiet w PolsceCytuj:
Jako uczestniczka protestów, mieszkanka Warszawy i przede wszystkim archeolożka, zaczęłam dokumentować prekarne dziedzictwo kobiecych protestów.
Interesowały mnie: archeologiczny wymiar niedawnych wydarzeń i materialne ślady, które po sobie pozostawiły. Tę fascynację materialnymi pozostałościami w mieście dodatkowo stymulował fakt, że fragmenty kartonów z symbolami, hasłami czy rymowanymi inwektywami w stronę partii rządzącej, Kai Godek i Krzysztofa Bosaka stały się przedmiotem zainteresowania Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Fotografia 2. Pokryta warstwą srebrnej farby czerwona błyskawica, Plac Trzech Krzyży, Warszawa, 9.01.2021 (fot. Monika Stobiecka)
Załącznik:
Screen-1.jpg
Fotografia 3. Starta czarna błyskawica na chodniku, ul. Nowy Świat, Warszawa, 23.06.2022 (fot. Monika Stobiecka)
Załącznik:
Screen-2.jpg
Cytuj:
Fragmenty podsumowania:
Celem niniejszego tekstu było ujęcie materialnych pozostałości Protestów Kobiet, odbywających się jesienią 2020 r., w perspektywie archeologii zorientowanej na rzeczy i krytycznych studiów nad dziedzictwem. Z badań materiału empirycznego, zarówno graffiti i napisów na murach, ulicach, chodnikach, latarniach czy koszach na śmieci, jak i posterów oraz plakatów zgromadzonych, a następnie eksponowanych przez część polskich instytucji kultury, wyłoniłam kategorię prekarnego dziedzictwa. Prekarne dziedzictwo, składające się z nietrwałych, nieimponujących i podatnych na zniszczenie artefaktów i śladów.
Takie odczytanie wulgarnych czy anegdotycznych transparentów i śladów niepokojących reprezentacyjne przestrzenie miejskie nie byłoby jednak możliwe bez przyjęcia perspektywy archeologicznej. Otwarcie na ich materialność i dostrzeżenie pełni potencjału jest możliwe dzięki uruchomieniu kompetencji powiązanych z archeologiczną wrażliwością.
Prekarne dziedzictwo, wymykając się tradycyjnemu rozumieniu zabytków i pomników, odpowiada na braki w oficjalnym kanonie upamiętnień, zaś archeologiczna wrażliwość na ich materialny wymiar, każe je widzieć jako przedmioty pełne potencjału do kultywowania rezyliencji i oporu.