DZIEN DOBRY Sobota, 25 sierpnia 1934 r.

Po raz pierwszy od czasów wprowadzenia nowego kodeksu karnego znalazł się na wokandzie sądowej artykuł 207, który mówi o odpowiedzialności „za ofiarowywanie się osobie tej samej płci do czynów nierządnych z chęci zysku”. Na ławie podsądnych w sali nr 2 w Sądzie okręgowym zasiadł wczoraj odrażający okaz jakiegoś tworu, ubranego w męski ubiór więzienny o kobiecym dyszkancie.

Zygmunt Walenda, lat 24, znany w świecie rozpusty pod przezwiskiem „Czarnej Ziuty”, trafił w ręce wymiaru sprawiedliwości, odpowiadając za swe zboczenia, z których uczynił sobie proceder.

Walenda chodził w niewielkich hotelach, ubierał się bardzo modnie, posiadał kosztowne futra i całe składy jedwabnej bielizny damskiej, a że przytem zapuścił długie włosy, które trefił starannie w loki, przeto niktby nie domyślił się pod tem przebraniem… mężczyzny.

Władze więzienne miały z Walendą poważny kłopot, gdyż umieszczenie go w oddziale kobiecym byłoby sprzeczne z regulaminem, a w oddziale męskim niemoralne, Walendzie przeznaczono więc na Dzielnej osobną celę.

W uwagę zasługuje moment aresztowania zboczeńca, którego ujęto w domu schadzek przy ul. Wielkiej w towarzystwie pewnego inżyniera. Walenda „usidlił” inżyniera na balu maskowym, gdzie robił furorę wspaniałą toaletą.

- „Bezsprzecznie” po otwarciu wczorajszej rozprawy sadowej, Walenda rozejzawszy się niespokojnie po sali sądowej, oświadczył cienkim głosem, że wszystko szczerze powie, byle tylko zarządzono tajność rozprawy, bowiem krępuje się publiczności.

Mówiąc to, oskarżony podnosi rękę do głowy, kobiecym ruchem, jakby chciał poprawić sobie loczki. Gest trafia w próżnię, gdyż głowa aresztanta ogolona jest maszynką.

Oskarżony do winy się nie przyznaje.

- Rzeczywiście, uchodziłem „za kobietę”, gdyż sprawiało mi to przyjemność - mówi. - Od dziecka bawiłem się lalkami…

Przewodniczący, prezes Duda, zarządza tajność rozprawy, która przeciągnęła się do wieczora.

Ujawniamy. Niemcy zwrócą Polsce zrabowane archiwa. "Historyczny zwrot"

Do tego gestu dojdzie podczas poniedziałkowych międzyrządowych konsultacji w Berlinie. To jedno z najważniejszych od lat wydarzeń w historii walki o restytucję dzieł sztuki skradzionych podczas wojny.

Niemcy zwrócą Polsce 73 rękopisy pergaminowe zrabowane w czasie II wojny światowej z Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. W ostatnich latach pergaminami dysponowało Tajne Archiwum Pruskiej Fundacji Kultury w Berlinie. Dotyczą one głównie stosunków polsko-krzyżackich. Najstarszy z pergaminów to przywilej protekcyjny dla zakonu krzyżackiego, wydany przez papieża Innocentego III w 1215 r. — czyli jeszcze przed sprowadzeniem zakonników na ziemie polskie przez księcia Konrada Mazowieckiego w 1226 r.
Najmłodszy w archiwum jest list żelazny króla Kazimierza Jagiellończyka z 1455 r. (czyli z początku wojny trzynastoletniej) dla wielkiego mistrza zakonu udającego się na rokowania pokojowe.

Dodatkiem do archiwów będzie fragment rzeźby z XIV w., czyli głowa św. Jakuba Starszego, skradziona już po wojnie, w 1957 r., z kościoła Najświętszej Marii Panny na Zamku Wysokim w Malborku. Rok po kradzieży głowa została sprzedana do Niemieckiego Muzeum Narodowego w Norymberdze, a obecnie jest własnością niemieckiego rządu.

Ambasador oświadcza, że ocaleni z Holokaustu są kłamcami

Tom Rose, nowy ambasador USA w Warszawie zaprzeczył współudziałowi tysięcy Polaków w Holokauście. To katastrofa dla reputacji USA.

W przemówienie wygłoszone w zeszłym tygodniu w Warszawie Thomas Rose uwolnił Polskę i naród polski od wszelkiej odpowiedzialności za ludobójstwo europejskich Żydów.

Rose jest ortodoksyjnym Żydem. Jest byłym redaktorem i dyrektorem zarządzającym „Jerusalem Post”. Jednak w swoim przemówieniu powtórzył narrację często rozpowszechnianą przez prawicowych polityków w Polsce.

Rose mówił. że Polska jest obciążana „piętnem moralnym”, na które nie zasługuje, „a mianowicie, uporczywym przekonaniem, że Polska ponosi część odpowiedzialności za barbarzyńskie zbrodnie” popełnione przeciwko Polsce przez nazistowskie Niemcy. To „groteskowe kłamstwo” i równoznaczne z „oszczerstwem krwi wobec narodu polskiego i narodu polskiego”.

Twierdzenie o absolutnej niewinności Polski, podobnie jak twierdzenie Rose'a, jest ewidentnie fałszywe. Choć prawdą jest, że obozy zagłady, takie jak Auschwitz-Birkenau i Treblinka, zostały zbudowane i były prowadzone przez Niemców, równie prawdziwe jest to, że tysiące Polaków nieżydowskiego pochodzenia było współwinnych tych masakr.

Choć Yad Vashem, izraelski Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu, uznał ponad 7000 Polaków za „Sprawiedliwych wśród Narodów Świata”, to także tysiące Polaków wydawało Żydów Gestapo, czerpali zyski z ich deportacji i zamordowali dziesiątki tysięcy, jeśli nie setki tysięcy Żydów.

Nierozsądne i historycznie nieścisłe wybielanie przez Rose'a roli Polski w ludobójstwie europejskich Żydów napędza polskich i innych antysemitów. Przemówienie Rose'a podważa zasadność upamiętnienia Holokaustu. Dyskredytuje tych żydowskich ocalałych z Zagłady, którzy sami lub których krewni zostali zabici lub zdradzeni przez Polaków.