pytania:
1.jaką wartość dla dziedzictwa posiadłby budynek gdyby stał,się zabytkiem?
2. Jakie byłyby źródła finansowania rekonstrukcji/renowacji tego obiektu, a jaka wartość po renowacji? Kiedy by to nastąpiło?
3. Za co rozliczyć lub ukarać proboszcza, pełnomocnika właściciela/i obiektu?
4. Czy były działania poprzedzające likwidację?
4. O renowację i rewitalizację których, innych zabytków sakralnych zabiega "Wyborcza" ? Jak wspiera te programy?

Kościół, którego wieża jest dobrze widoczna z każdego miejsca w Morasku, budowali okoliczni mieszkańcy w latach 30. XX wieku. Miał być ostoją katolicyzmu w opozycji do pobliskiej świątyni protestanckiej. Niestety, podczas II wojny światowej został zamieniony na magazyn, a po 1945 r., kiedy parafia przejęła kościół protestancki, popadł w niełaskę. Próby wpisania obiektu do rejestru zabytków podejmowano już w 2010 r., wtedy jednak Wojewódzki Konserwator Ochrony Zabytków, odmówił wpisu. Tłumaczył to stanowiskiem ówczesnej rady osiedla oraz parafii, który optowały za zburzeniem kościoła. Jednym z pomysłów na zagospodarowanie tego terenu było powstanie... parkingu. Dwa lata później społecznicy i mieszkańcy Moraska napisali list do metropolity poznańskiego, przypominając że "kościół jest przykładem heroicznej walki mieszkańców", a pieniądze na budowę dawali regularnie mieszkańcy sześciu okolicznych wsi. Pojawił się pomysł, by powstał tam dom kultury oraz galeria. - Myśleliśmy też o kameralnym festiwalu teatralnym - wspomina Dariusz Jagodziński. Kuria jednak była głucha na apele o zachowanie świątyni.ks. Henryk Nowak, ekonom archidiecezji na łamach "Głosu" przyznawał, że działka najprawdopodobniej zostanie sprzedana. - Nie mamy pewności, ale skoro wyproszono nas dzisiaj, tłumacząc, że to teren prywatny, możemy domniemywać, że kuria rzeczywiście sprzedała tę nieruchomość. To już nie będzie to samo Morasko - mówi D. Jagodziński. Nie wiadomo, czy o wyburzeniu starego kościoła został poinformowany Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego.

Wydział Urbanistyki i Architektury twierdzi, że parafia mimo starań nie dostała pozwolenia na wyburzenie kościoła. Nie wiedział o tym również Paweł Łukaszewski, powiatowy inspektor nadzoru budowlanego. Dzień przed rozbiórką inspektorat otrzymał jedynie wniosek od pełnomocnika parafii o wszczęcie kontroli budowlanej w budynku. Nie zdążył jej zacząć – w sobotę po kościele została kupa gruzu.

Bo tak działa państwo prawa.