Żadne zwarcie z systemem nie należy do przyjemnych nawet Twój „psztyczek”.
Przypuszczalne skutki rabunków na kolekcjonerach: -straty finansowe, kolekcje to często poważny majątek,
-niszczenie pasji kolekcjonerskiej,
-niszczenie rynku kolekcjonerskiego,
-duże straty dla nauki,
-nieujawnianie i ukrywanie kolekcji,
-brak publikacji i opracowań kolekcji,
-nie udostępnianie eksponatów muzeom,
-samoograniczenie kontaktów między kolekcjonerami,
-samoograniczenie handlu na portalach aukcyjnych,
-rozwój handlu czarnorynkowego,
-możliwość szantażowania kolekcjonerów,
-spadek cen,
-wyprzedaż i rozproszenie kolekcji,
-przekazywanie kolekcji do muzeów w obawie przed konsekwencjami,
Miejsce zabytków jest w muzeach. :666
Zbigniew Kobyliński - "Przechowywanie znalezisk archeologicznych: kolekcje prywatne a zbiory publiczne w kręgu cywilizacji europejskiej" 2018,
https://cutt.ly/5l79OSr, wybrane fragmenty:
Cytuj:
Kolekcjonerstwo prywatne dzieł sztuki i zabytków w większości przypadków prowadziło do powstania muzealnych kolekcji publicznych, ale jeśli tak się nie działo, kolekcje prywatne ulegały rozproszeniu wraz ze śmiercią kolekcjonera.
Podczas gdy kolekcje prywatne służą zazwyczaj tylko zaspokajaniu potrzeb emocjonalnych i duchowych ich właściciela, muzea publiczne pełnią liczne i różnorodne funkcje ważne społecznie: są miejscem przechowywania zabytków, ich konserwacji, badania naukowego, interpretacji i udostępniania szerokim kręgom publiczności.
W odróżnieniu od kolekcjonerów prywatnych, muzea publiczne dysponują zazwyczaj profesjonalną kadrą, laboratoriami badawczymi oraz odpowiednio przygotowanymi pracowniami konserwatorskimi i magazynami, zapewniającymi właściwe warunki przechowywania zbiorów.
Zbiory muzeów publicznych, pomimo dramatycznych nieraz wydarzeń historycznych, mają znacznie większą szansę przetrwać w stanie kompletnym i nierozproszonym, niż kolekcje prywatne lub zbiory tworzone przez jakiekolwiek inne instytucje.
Publiczne zbiory muzealne z definicji nie podlegają wymianie handlowej, podczas gdy właściciel kolekcji prywatnej zazwyczaj często dokonuje wymiany swojego stanu posiadania, kierując się względami finansowymi lub estetycznymi.
Z powyższych konstatacji wynika, że muzea publiczne są najwłaściwszym miejscem przechowywania okazów dziedzictwa kulturowego, zwłaszcza archeologicznego, ponieważ zapewniają zachowanie zespołów zabytków o ustalonej chronologii, proweniencji i autentyczności, w stanie nierozproszonym i przechowywanych we właściwych warunkach, a także udostępnianych zarówno publiczności, jak i badaczom w celu opracowania naukowego.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
