Nie no... tak po prawdzie to mi osobiście wszelkie działalności z pod znaku czerwonego krzyża w żaden sposób nie przeszkadzają.

Łowcy skarbów poszukujący nazistowskiego złota wartego 200 MILIONÓW FUNTÓW wierzą, że „znaleźli prawdziwy skarb” po "spektakularnym" odkryciu pod zrujnowanym pałacem SS, „burdelem”.

Poszukiwacz skarbów, który od lat poszukuje w starym pałacu nazistowskiego złota wartego 200 milionów funtów, twierdzi, że znalazł „duży metalowy” obiekt, który jego zdaniem może być wypełniony kosztownościami zrabowanymi w czasie II wojny światowej .

Roman Furmaniak rozpoczął przeszukiwanie terenu pałacu z XVIII wieku we wsi Minkowskie na południu Polski w 2021 roku po otrzymaniu dokumentów, z których wynikało, że zakopano tam tony złota i kosztowności.

Ale po szeroko zakrojonych poszukiwaniach ostatecznie zakończył poszukiwania, nie znajdując niczego wartościowego. Teraz wrócił do pałacu, który podobno służył kiedyś hitlerowskim SS jako dom publiczny, i twierdzi, że ​​„trafił w dziesiątkę”.

W rozmowie z „Daily Mail” powiedział: „Myślę, że już to mamy. Pracujemy w starej oranżerii, około ośmiu metrów pod ziemią. Gleba jest tam bardzo piaszczysta i podmokła”.

Poszukiwacz skarbów ujawnił, że w czwartek jego zespół natrafił na coś twardego podczas wykopalisk, co ich zdaniem jest ciężkim metalowym obiektem. „To leży tam w mokrym gruncie i lekko się porusza, gdy dotykamy tego koparką” – powiedział.

„Uważamy, że obiekt to może być łuska pocisku z niemieckiego moździerza Big Bertha. Wymiary się zgadzają, a gęstość wydaje się odpowiednia, obiekt jest duży i daje silną metaliczną reakcję”.

„Myślę, że już to mamy. Po ostatnim razie nie byłem pewien, ale tym razem wszystko wskazuje na to, że to prawda.

„Jak powiedziałem, godziny, a może i dni, dzielą nas od tego monumentalnego odkrycia, ale nadal podtrzymujemy tę decyzję”.

Dodał: „Konserwator zabytków został powiadomiony o znalezieniu ciężkiego, metalowego przedmiotu, powiadomione zostanie również polskie Ministerstwo Kultury i niemiecki rząd".

Uważa się, że wśród zakopanych skarbów znajduje się tzw. „Złoto Wrocławia”, które zaginęło w pobliskim Wrocławiu, oddalonym o zaledwie 35 mil.

Wówczas Wrocław był miastem niemieckim i należał do najbogatszych w hitlerowskiej Trzeciej Rzeszy.

Jednak zbliżające się przybycie Armii Czerwonej oznaczało, że Niemcy musieli ukryć tony złota i kosztowności.

Obejmowały one depozyty bankowe z Reichsbanku oraz prywatnych banków niemieckich, a także cywilne depozyty złota, pieniędzy i biżuterii.

Legenda głosi, że skarb został przewieziony pod strażą SS z Wrocławia w stronę Sudetów.

Jednak wkrótce po odpłynięciu transport zniknął, a skarbu nigdy już nie widziano. Jedna z teorii głosi, że został on skradziony na rozkaz Heinricha Himmlera, który miał pomóc w tworzeniu Czwartej Rzeszy.

Pałac, pochodzący z XVIII wieku, zainteresował Furmaniaka po tym, jak rzekomo natknął się na tajne dokumenty, pamiętnik oficera SS i mapę.

Według Furmaniaka zapisane ołówkiem strony pamiętnika, który rzekomo spisał wysoko postawiony oficer SS ukrywający się pod pseudonimem Michaelis, wskazują, że pałac jest miejscem ukrycia zaginionego skarbu.

Wpis datowany na 12 marca 1945 r. głosi: „W oranżerii wykopano koryto, które jest bezpiecznym «domem» dla dostarczanych skrzyń i pojemników”.

Dalej czytamy: „48 skrzyń z Reichsbanku, w dobrym stanie, ukryto, bardzo dobrze przysypując ziemią i „zazieleniono” wciąż żywymi roślinami.

„Niech Opatrzność ma nas w swojej opiece”.

W dokumentach miał się również znaleźć list wysokiego rangą oficera SS przedstawiającego się jako von Stein, do jednej z dziewcząt pracujących w pałacu, która później została jego kochanką.

Oficer napisał: „Moja droga Inge, wypełnię swoje zadanie, z Bożą wolą. Niektóre transporty zakończyły się sukcesem.

Pozostałe 48 ciężkich skrzyń Reichsbanku i wszystkie skrzynie rodzinne niniejszym powierzam Tobie.

Tylko ty wiesz, gdzie one są. Niech Bóg ci dopomoże i pomoże mi wypełnić moje zadanie.

W dzienniku opisano jedną skrytkę zawierającą 47 dzieł sztuki o znaczeniu międzynarodowym, które prawdopodobnie skradziono z kolekcji we Francji.

Według Fundacji Mostu Śląskiego, autorem pamiętnika był mężczyzna podający się za syna oficera SS, reprezentujący lożę masońską złożoną z potomków nazistowskich urzędników pragnących odpokutować za grzechy.

Furmaniak powiedział, że licząca 1100 lat loża w Saksonii-Anhalt posiadała pamiętnik od dziesięcioleci, zanim przekazała go fundacji ponad 10 lat temu.

Fundacja poinformowała, że ​​podczas przeszukiwania terenu pałacu w 2022 r. znalazła metalowy pojemnik o długości pięciu stóp leżący około 10 stóp pod powierzchnią.

Okazało się jednak, że to tylko śmieć, a tego samego roku historycy, których fundacja „zaprosiła do weryfikacji” pamiętnika, stwierdzili, że ich analiza „nie jest pozytywna”.

Historycy z grupy Discoverer Magazine Exploration Group (GEMO) napisali na Facebooku: „Naszym najważniejszym odkryciem jest to, że wieś Minkowskie NIE jest wymieniona w „Dzienniku wojennym”.

„Dla Fundacji może to być trudne, ponieważ na chwilę obecną jest to jedyne miejsce, w którym prowadzone są prace wykopaliskowe”.

Historycy przeanalizowali również list dołączony do „Dziennika wojennego” i zakwestionowali jego autentyczność.

Powiedzieli: „Również inne dokumenty, jak na przykład jeden słynny list, nie wydają się zbyt „wiarygodne” i NIE są częścią „Dziennika wojennego”, co oznacza, że ​​nie ma nawet cienia dowodu na to, że cokolwiek znajduje się w pałacu Minkowskim”.

Później odnaleźli książkę wydaną w Niemczech po wojnie, poświęconą uciekinierom z tego regionu, która – jak twierdzą – „zawierała te same szczegóły, które następnie zostały dosłownie przepisane do pamiętnika”.

Zdaniem historyków fragmenty pamiętnika zostały przepisane z relacji niemieckich uchodźców, którzy uciekli z Dolnego Śląska w 1945 r., a które później, w latach 60. XX w., opublikowano w książce zatytułowanej "Die Flucht" (Ucieczka).

Historycy doszli wówczas do następującego wniosku: „Wyniki naszej analizy jednoznacznie wskazują, że dziennik wojenny jest tekstem fikcyjnym, stworzonym wiele lat po wojnie”.

W chwili, gdy piszę ten post dla Was, z pałacu w Minkowskich odjechała policja. Poszukiwania skarbów zaczynają przypominać już prawdziwe, przepraszam za kolokwializm, jaja.

> Ale na poważnie. Pałac Minkowskie zna każdy, kto kiedykolwiek czytał w Internecie o tzw. Dziennikach Wojennych. W sfabrykowanym dokumencie, rzekomo z czasów II wojny światowej miały znajdować informacje o kilku tonach złota, obrazach i biżuterii schowanej w studni/tunelu/pod rzeką. Polsko - Niemiecka Fundacja Śląski Pomost, dysponent dziennika twierdziła, że skarb znajduje się m.in. w pałacu Minkowskie, pięknym obiekcie wzorowanym na Sanssouci. Fundacja Śląski Pomost prowadziła tam od dłuższego czasu "badania".

> Od pewnego czasu pałac ma nowych właścicieli, którzy przedłużyli fundacji pozwolenie na kontynuację prac archeologicznych, i jak zrozumiałam z rozmowy z obecnymi właścicielami, chodziło o to, aby fundacja zabrała swoje zabawki z terenu pałacu. Fundacja musi wyciągnąć wielką, grubą rurę – nie wiem, w jakim celu została tam zainstalowana, a także, UWAGA, ACHTUNG, WNIMANIE, czujniki do pomiaru promieniowania złota. Podobno są warte 360 tysięcy Euro i są niebieskie. Aby to uprzątnąć, fundacja postanowiła użyć larsenu, wyciągnąć, co zakopane – w sensie rury i czujniki – a następnie usunąć larsen. Ale we wsi i przy pałacu pojawilo się za dużo ciężkiego sprzętu i lokalne władze wezwały policję. To była kilkadziesiąt godzin temu. Przez chwilą – moja wiedza pochodzi wyłącznie od obecnych właścicieli – pracująca wciąż na terenie pałacu Fundacja sama wezwała policję, bo właściciele chcieli wejść na teren swojego pałacu i przecięli kłódkę, założoną właśnie przez poszukiwaczy skarbów. Wiem, to skomplikowane

> W tak zwanym międzyczasie – , to straszne słowo, ale tutaj pasuje – fundacja zdążyła poinformować Daily Mail o tym, ze są na tropie skarbu! Hurra!

Ed White z Daily Mail, którego osobiście bardzo lubię napisał z emfazą, że poszukiwacz skarbów ujawnił, że "jego zespół natrafił na coś twardego podczas wykopalisk, co ich zdaniem jest ciężkim metalem. „To leży tam w mokrym gruncie i lekko się porusza, gdy dotykamy tego koparką” – powiedział.
„Uważamy, że osad może znajdować się w łusce pocisku z niemieckiego moździerza Big Bertha. Wymiary się zgadzają, a gęstość wydaje się odpowiednia, osad jest duży i daje silną metaliczną reakcję”.
„Myślę, że już to mamy. Po ostatnim razie nie byłem pewien, ale tym razem wszystko wskazuje na to, że to prawda.
„Jak powiedziałem, godziny, a może i dni, dzielą nas od tego monumentalnego odkrycia, ale nadal podtrzymujemy tę decyzję”.

Może już dość tych jaj z pogrzebu? Jestem przekonana, że nowi właściciele słyszeli o o piątej z dwunastu prac Herkulesa. Wykonajcie tę robotę, trzymam kciuki:)

Ps. Swoją drogą, szacun, ile Fundacja wydaje na te poszukiwanio-porządki.

Wielkie wozy rozjeżdżające Minkowskie, dźwig, larseny, śmieci podrzucane do obcych śmietników - tak wygląda sprzątanie przez Fundację Śląski Pomost terenu po pracach w pałacu Minkowskie (pisałam o tym wczoraj). Prezentuję Wam zdjęcia, które otrzymałam od Pani sołtys, Anny Czelusty, współpracującej z obecnymi, nowymi właścicielami pałacu Minkowskie. Przypominam, że Fundacja poszukująca ton złota na podstawie sfałszowanych dokumentów, tzw. Dzienników Wojennych, miała uprzątnąć teren po dotychczasowych badaniach, na które mieli pozwolenie. W zakres pozwolenia nie wchodziły jednak tak inwazyjne prace, jak te, które widać na zdjęciach.

Biorąc pod uwagę, że tego złota tam nie, a informacje z Dzienników są wyssane z palca, zastanawia ta gigantomania. Wszystko odbyło się podczas nieobecności właścicieli, którzy przecież pałacu przy porządkowaniu pilnować nie muszą.

> Panią sołtys i mieszkańców te prace kosztują sporo emocji, od pani sołtys wiem , że jutro ma nadjechać konserwator zabytków, a właściciele już działają. Może w końcu trzeba przeciąż ten węzeł, który fundacja zaplotła w wyobraźni dziennikarzy? Pamiętam negocjacje z Fundacją w sprawie filmu. Amerykańscy partnerzy wcale nie chcieli znać prawdy, chcieli tylko zrobić film.
> Tylko dzisiaj zgłosiły już dwie osoby poszkodowane przez "poszukiwaczy skarbu", odpowiednie służby i właścicieli proszę również o zwrócenie uwagi na nieliczne przedmioty ruchome z pałacu. Czy są zabezpieczone, np. pianino?

Przy okazji, zapowiadam też książkę o tej całej aferze fundacyjnej, która właśnie zostaje złożona do druku. Nie moja, ale miałam okazję przeczytać Będzie prosto pomiędzy oczy.