"Początki
Łodzi sięgają końca XIII wieku. Była to wówczas książęca wieś. Jej nazwa pojawiła się po raz pierwszy w 1332 roku, gdy książę łęczycki Władysław przekazał wieś Łodzia, usytuowaną przy trakcie piotrkowskim, biskupom Kujawskim. Łódź była wtedy nic nieznaczącą wsią liczącą 44 domy. W 1414 roku biskupi zdecydowali się podjąć próbę przekształcenia wsi w miasto. Udało się im osiągnąć ten cel w 15 lipca 1423 roku, gdy Król Polski Władysław Jagiełło nadał wsi prawa miejskie. Od tego momentu zaczyna się historia miasta Łodzi. Przez wiele lat miasteczko wiodło spokojny żywot oparty o handel, rolnictwo i rzemiosło. W XVI wieku miasto przeżywało swój rozkwit. Liczba mieszkańców wzrosła do tysiąca, miasteczko posiadało ratusz, kościół i szkołę. Kilku młodzieńców łódzkich podjęło studia na Akademii Krakowskiej. I zapowiadało się, że burzliwy rozwój miasta będzie toczył się dalej. Niestety został on zastopowany przez epidemie, pożary i najazd szwedzki. Pod koniec XVIII wieku Łódź znowu stała się nic nieznaczącą mieściną, w której mieszkało niespełna 200 osób. W 1793 roku Łódź znalazła się w zaborze pruskim. Mała liczba ludności spowodowała, że prusacy zdecydowali się zdegradować miasto do rangi wsi. Bardzo długo prowadzona biurokratyczna procedura została przerwana przez wkroczenie legionów Dąbrowskiego. Łódź zachowała prawa miejskie, a w XIX wieku zaczął się ponowny intensywny rozwój miasta. W 1820 roku licząca 700 mieszkańców mieścina została zaliczona do miast fabrycznych. Powstał plan „Nowego miasta” w którego centrum znajdował się ośmioboczny rynek, przez którego przechodziła ulica Piotrkowska. Ulica została poprowadzona śladem dawnego, średniowiecznego traktu. Uzyskała ona swoją nazwę w 1823 roku. Dzisiaj jest to najsłynniejszą ulica Łodzi o długości 4,1 km."
(za
http://www.sciaga.pl/tekst/4552-5-historia_miasta_odzi)