W roku 1807 Piotrków znalazł się w granicach Księstwa Warszawskiego. Do miasta przybyli żołnierze francuscy, stacjonujący tu po drodze na wschód. Kilka lat później wracali tędy spod Moskwy, sromotnie pobici... Zachował się dokument z roku 1813, mówiący o tym, że 5 lutego zakwaterował się w Piotrkowie rząd i konfederacja Księstwa. Razem z Radą Stanu przybył pełnomocny minister Francji, Edward Bignon. Lokalne władze zostały zobowiązane do pomocy ewakuującym się.
Niemal równocześnie z rządem przeniósł się do Piotrkowa książę Józef Poniatowski wraz ze sztabem i ośmiu tysiącami żołnierzy. Właśnie tutaj, 7 lutego, mianował księcia Jana Pawła Sułkowskiego generałem dywizji.
Korpus dowodzony przez księcia Józefa wyruszył nazajutrz do Częstochowy, ale rząd Księstwa Warszawskiego pozostał w Piotrkowie przez tydzień. Miasto, będąc siedzibą władz, stało się w ten sposób tymczasową stolicą kraju – a w każdym razie pełniło funkcję stolicy. Przejściowo i nieoficjalnie – ale jednak.
Źródło: Anna Rzędowska, "Piotrków nie tylko Trybunalski", Wydawnictwo Do, 2006.
|