wittman napisał(a):
Rodżer napisał(a):
66 banknotów 50 złotowych 97 banknotów po 100 zł i 3 banknoty 200 złotych wszystko jak w mordę bite roczniki 1986-1988 żadnego innego:)
Zapamiętałem, w 92 dostałem 9375zł na godzinę, nie wiem jaka była inflacja ale to raczej nie dużo.
Z początkiem roku 1990 Polska wprowadziła kurs sztywny powiązany z dolarem amerykańskim w relacji 9500 zł/ 1 $ po kilku poprzedzających, głębokich dewaluacjach (według krytyków – zbyt głębokich [3]) oraz znacznie ujednolicono kurs urzędowy i kantorowy. Takie rozwiązanie było powodowane tym, że Polska, o czym była mowa we wstępie, odziedziczyła po okresie realnego socjalizmu poważny kryzys z szalejącą inflacją, która osiągnęła latem 1989 poziom 50% miesięcznie. Jednocześnie deficyt budżetowy w tym roku wynosił 4,3% PKB [4]. Ustalony kurs sztywny miał stanowić kotwicę antyinflacyjną, ponieważ ludzie już powszechnie uciekali od waluty krajowej i błyskawicznie spadało do niej zaufanie oraz wiarygodność kredytowa samego państwa.
W celu zwalczenia tych problemów 1 stycznia 1990 zaczęto wprowadzać Plan Balcerowicza, utożsamiany powszechnie z terapią szokową, którą miała przejść polska gospodarka. Naczelnym elementem planu było zwalczanie hiperinflacji. Stąd sztywne powiązanie kursu walutowego złotówki z dolarem oznaczało przypisanie jej roli nominalnej kotwicy antyinflacyjnej, to zaś miało obniżyć oczekiwania inflacyjne i spowodować wzrost wartości złotowej importowanych dóbr – czyli obniżyć siły pobudzające inflację.
Kurs 9 500 zł. utrzymywano aż do 16 maja 1991 r. Utrzymanie sztywnego kursu walutowego aż przez 17 miesięcy (początkowo mówiono jedynie o trzech miesiącach) znalazło licznych krytyków argumentujących, że w ten sposób i tak wystąpiła niekorzystna dla eksporterów silna realna aprecjacja złotówki (skorygowana o inflację kraju i jego partnerów handlowych), podczas gdy kurs nominalny pozostawał niezmieniony – co spowodowało spadającą nadwyżkę w obrotach bieżących. Wynikało to z tego, że inflacja w Polsce była nieporównanie wyższa niż u nowych, głównych partnerów handlowych z Europy Zachodniej [5]. Jednocześnie powiązanie złotego tylko z jedną walutą było błędem ze względu na to, że w ówczesnej sytuacji aprecjonowała bardzo silnie w stosunku do innych, co odbijało się niekorzystnie na handlu zagranicznym z głównymi partnerami handlowymi, u których polskie produkty stały się o wiele mniej konkurencyjne [6].
Powyższe wady tego rozwiązania stały się powodem wprowadzenia 17 maja 1991 roku istotnych zmian w sposobie ustalania kursu walutowego. W miejsce dolara jako relacji do złotego pojawił się koszyk pięciu walut obcych, który zbudowano na podstawie struktury walutowo-geograficznej polskich obrotów handlu międzynarodowego, co oznaczało, że w koszyku znalazł się dolar amerykański (45% wartości koszyka), marka niemiecka (35%), funt brytyjski (10%), frank francuski (5%) i frank szwajcarski (5%). Kurs pozostawał sztywny w stosunku do całego koszyka, zaś ceny samych walut obcych w stosunku do krajowej waluty ulegały zmianom na bieżąco. Równocześnie zdecydowano się zdewaluować złotówkę w stosunku do dolara o 14,4%, by poprawić konkurencyjność polskich towarów.
http://historiagospodarcza.pl/ewolucja- ... o-po-1989/
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
