Niezwykłe odkrycie w Sycowie. Robotnicy zaniemówili z wrażenia

Podczas prac ziemnych w centrum miasta natrafiono na pozostałości po historycznej zabudowie związanej z dawnym zamkiem. Jak zapewniają władze, to dopiero początek archeologicznej przygody.

Podczas prac drogowych prowadzonych na skrzyżowaniu Placu Królowej Jadwigi i ulicy Szkolnej – tuż przy zabytkowym kościele ewangelickim – robotnicy natknęli się na stare mury i zaniemówili...
Zidentyfikowano je jako fundamenty bramy zamkowej z 1894 roku, zbudowanej przez księcia Gustawa Birona.

Wśród odkrytych elementów znalazły się:
- lewa część bramy wjazdowej z zachowanymi murami,
- tajemnicze kanały technologiczne, które – według wstępnych ocen archeologa – mogły służyć do doprowadzania prądu lub systemów grzewczych,
- fragmenty murowanej, dekoracyjnej balustrady balkonowej,
- elementy fasady, najprawdopodobniej pochodzące z głównej bryły zamku – jeden z nich posiada ryflowany bok, co może wskazywać na jego reprezentacyjne umiejscowienie.

Czas na zabezpieczenie i dalsze badania
Po weekendzie miejsce odwiedzi konserwator zabytków, który pomoże w opracowaniu planu zabezpieczenia i zachowania znalezisk.

Władze miasta wyraziły nadzieję, że znaleziska przyczynią się do dalszego odkrywania historii regionu i umocnienia więzi mieszkańców z lokalnym dziedzictwem.

rozebrano w latach pięćdziesiątych

EKOLOGIE CODZIENNOŚCI. NATURALNE I RECYKLINGOWE MATERIAŁY BUDOWLANE W TRADYCYJNEJ ARCHITEKTURZE ŚRODKOWEJ WISŁY – SZEREG DZIAŁAŃ POPULARYZATORSKICH DOTYCZĄCYCH EKOLOGII

Fragmenty wstępu:

Prezentowana publikacja jest próbą podsumowania dotychczasowych doświadczeń w uprawianiu archeologii współczesności w Polsce, a także nakreślenia potencjalnych przyszłych pól i perspektyw badawczych.

Archeologia współczesności stanowi nową i atrakcyjną formę partycypacji w kulturze, która może stać się inspiracją dla wypracowania nowej formuły uprawiania archeologii.

Archeologia współczesności, zwracająca swoją uwagę na kulturę materialną niedawnej przeszłości i jej miejsce w teraźniejszości, oraz złożone relacje, jakie to generuje, ma szansę rozwinąć się w naukę, która skutecznie będzie także podejmować problemy i wyzwania istotne dla współczesnego i przyszłego społeczeństwa, stając się archeologią XXI w., archeologią (dla) naszych czasów.

Archeologia współczesności – nurt badawczy. W zakres jej zainteresowań wchodzą wszelkie formy kultury materialnej, które powstały w ostatnich dziesięcioleciach czy nawet latach. Celami archeologii współczesności są odkrywanie, dokumentowanie i interpretacja tychże śladów, aby zrozumieć różne aspekty życia i społeczeństwa z nieodległej przeszłości.

Jako uczestniczka protestów, mieszkanka Warszawy i przede wszystkim archeolożka, zaczęłam dokumentować prekarne dziedzictwo kobiecych protestów.

Interesowały mnie: archeologiczny wymiar niedawnych wydarzeń i materialne ślady, które po sobie pozostawiły. Tę fascynację materialnymi pozostałościami w mieście dodatkowo stymulował fakt, że fragmenty kartonów z symbolami, hasłami czy rymowanymi inwektywami w stronę partii rządzącej, Kai Godek i Krzysztofa Bosaka stały się przedmiotem zainteresowania Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

Fotografia 2. Pokryta warstwą srebrnej farby czerwona błyskawica, Plac Trzech Krzyży, Warszawa, 9.01.2021 (fot. Monika Stobiecka)
Fotografia 3. Starta czarna błyskawica na chodniku, ul. Nowy Świat, Warszawa, 23.06.2022 (fot. Monika Stobiecka)

Fragmenty podsumowania:

Celem niniejszego tekstu było ujęcie materialnych pozostałości Protestów Kobiet, odbywających się jesienią 2020 r., w perspektywie archeologii zorientowanej na rzeczy i krytycznych studiów nad dziedzictwem. Z badań materiału empirycznego, zarówno graffiti i napisów na murach, ulicach, chodnikach, latarniach czy koszach na śmieci, jak i posterów oraz plakatów zgromadzonych, a następnie eksponowanych przez część polskich instytucji kultury, wyłoniłam kategorię prekarnego dziedzictwa. Prekarne dziedzictwo, składające się z nietrwałych, nieimponujących i podatnych na zniszczenie artefaktów i śladów.

Takie odczytanie wulgarnych czy anegdotycznych transparentów i śladów niepokojących reprezentacyjne przestrzenie miejskie nie byłoby jednak możliwe bez przyjęcia perspektywy archeologicznej. Otwarcie na ich materialność i dostrzeżenie pełni potencjału jest możliwe dzięki uruchomieniu kompetencji powiązanych z archeologiczną wrażliwością.

Prekarne dziedzictwo, wymykając się tradycyjnemu rozumieniu zabytków i pomników, odpowiada na braki w oficjalnym kanonie upamiętnień, zaś archeologiczna wrażliwość na ich materialny wymiar, każe je widzieć jako przedmioty pełne potencjału do kultywowania rezyliencji i oporu.

Wojowniczka, niebinarny wiking, a może szaman? Archeolog o rozumieniu płci w epoce wikingów

Moje studia nad pochówkami kobiet pokazują, że militaria mogą być atrybutami osób parających się magią - mówi "Wyborczej" archeolog dr Leszek Gardeła.

Joanna Grabowska: W grobie w Suontaka miała spoczywać wikińska wojowniczka. Badanie jej DNA pokazało, że może być ona niebinarnym mężczyzną. :lol:

Dr Leszek Gardeła: To nowy wątek w dyskusji nad zwyczajami pogrzebowymi normatywnymi i nienormatywnymi. Jednocześnie jest to przyczynek nad zrozumieniem płci we wczesnym średniowieczu.

:roll: Ponury, dajesz wiarę bredniom, że badania DNA mogą wykazać niebinarność? :D