Nie ma co się dziwić że WKZty nie udostępniają informacji o stanowiskach mimo iż prawnie są to informacje jawne. Polska mentalność jest taka, że jeśli udostępniło by się dokładne informacje o stanowiskach to nastąpiłaby plaga nielegalnych poszukiwań z wykrywaczami metali, wyrywania zabytków z kontekstu i odzierania ich z informacji naukowej. Taka jest prawda, każdy poszukiwacz chce mieć piękną kolekcję w domu, ale nie każdy już myśli o tym że chowając zabytek do prywatnej szuflady pozbawia warstwę archeologiczną cennych danych. Jeśli ktoś chce się bawić w "poszukiwanie skarbów" zapraszam na archeologię. Ja skończyłam te studia, pracuje w zawodzie i robię to co kocham zgodnie z prawem i mając pełen dostęp do informacji na temat stanowisk i badań na nich w całej południowo-zachodniej Polsce i nie wchodząc w konflikty z WKZ.

W każdym miejscu powinny być tablice info . o takich miejscach .

Nie ma co się dziwić że WKZty nie udostępniają informacji o stanowiskach mimo iż prawnie są to informacje jawne. Polska mentalność jest taka, że jeśli udostępniło by się dokładne informacje o stanowiskach to nastąpiłaby plaga nielegalnych poszukiwań z wykrywaczami metali, wyrywania zabytków z kontekstu i odzierania ich z informacji naukowej. Taka jest prawda, każdy poszukiwacz chce mieć piękną kolekcję w domu, ale nie każdy już myśli o tym że chowając zabytek do prywatnej szuflady pozbawia warstwę archeologiczną cennych danych...

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska Sędzia WSA Janusz Walawski (spr.) Sędzia WSA Andrzej Kołodziej Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2012 r. sprawy ze skargi A. K. na bezczynność [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w przedmiocie informacji publicznej 1. zobowiązuje organ do rozpatrzenia wniosku skarżącego A. K. z dnia [...] stycznia 2012 r. w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania, 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na rzecz skarżącego A. K. kwotę 100 zł (sto) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W między czasie wkz tłumaczył się że informacje o które do nich się zwracałem, są już udostępnione w internecie.

Imię, nazwisko Miejscowość, data
adres


Wojewódzki Konserwator Zabytków w Opolu


W związku z pismem z dnia 19.11.2012 r. (ZA 1331.8.2012.KS) wyjaśniam co poniżej.

ad. 1
We wniosku z dnia 9.11 wnosiłem o udostępnienie informacji publicznej w postaci elektronicznej (domyślnie: fotokopii) nie zaś w postaci kserokopii, zatem informacje o dodatkowych kosztach materiału oraz zaangażowaniu znacznych środków osobowych i finansowych w związku z kserokopiowaniem żądanej informacji poczytuję za nieporozumienie.

Odnośnie uznania żądanej informacji za informację przetworzoną, wyjaśniam, iż moim zdaniem jest to kwalifikacja wątpliwa. Jak wynika z rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 26 maja 2011. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem oraz z pisma WKZ księga rejestru C posiada zwartą formę, zatem powielenie jej kart w postaci fotokopii nie wiąże się z jakimkolwiek dodatkowymi analizami ani zestawieniami. Zaś anonimizowanie danych adresowych osób prywatnych następuje z mocy samego prawa i nie przesądza o tym, że żądana informacja jest informacją przetworzoną, co potwierdza ugruntowane orzecznictwo sądów administracyjnych.
W przypadku kart ewidencyjnych wybranie spośród całego zbioru kart ewidencyjnych dla województwa opolskiego żądanych kart dla poszczególnych wymienionych we wniosku gmin też nie jest przetworzeniem informacji. Nie wiąże się ponadto z żadnymi czynnościami wykraczającymi poza normalną działalność urzędu. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt. 4 i ust. 2 pkt. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w studium gminnym uwzględnia się m.in. stan dziedzictwa kulturowego i zabytków. Następuje to poprzez obligatoryjne uzgodnienia z WKZ – art. 11 pkt. 6 lit. „c” upzp. W efekcie WKZ dostarcza każdej gminie listę wszystkich zabytków, w tym zabytków archeologicznych leżących na terenie gminy, które następnie są wymienione w uchwalonym przez Radę Gminy studium. W przypadku informacji publicznej w zakresie z mojego wniosku wystarczyłoby zatem sięgnięcie po listy, które były tworzone przez WKZ dla poszczególnych gmin, aby znaleźć tam numery wszystkich stanowisk (nieruchomych zabytków archeologicznych) i skopiować odpowiednie karty.
Nie można też pominąć ustawy z dnia 18 marca 2010 r. O zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz zmianie niektórych innych ustaw. W art. 1 pkt. 5 lit”b” narzuca ona gminom stworzenie gminnej ewidencji zabytków, w skład której wchodzić mają m.in.: „inne zabytki nieruchome znajdujące się w wojewódzkiej ewidencji zabytków” a zatem także nieruchome zabytki archeologiczne – tzw. stanowiska archeologiczne). Art. 7 cytowanej ustawy nakazuje WKZ dostarczenie gminom w ciągu 6 miesięcy od wejścia w życie ustawy wykazu zabytków, o których mowa w art. 1 pkt. 5 lit ”b”. Termin o którym mowa wyżej, już dawno minął, zatem wykaz zabytków archeologicznych dla poszczególnych gmin powinien być tym samym gotowy.

Niezależnie od powyższego, czyniąc zadość oczekiwaniu wykazania przeze mnie istnienia przesłanki interesu publicznego wyjaśniam, iż stanowiska archeologiczne, zaliczane do zabytków nieruchomymi, znajdują się często w miejscach publicznych lub powszechnie dostępnych, jak lasy, pola i ze względu na swój specyficzny charakter (z reguły znajdują się pod ziemią i nie posiadają własnej formy krajobrazowej), obywatel, nie posiadając wiedzy fachowej, jest nieświadomy ich istnienia w danym miejscu. Informacje o zabytkach archeologicznych są z tego powodu szczególnie istotne dla interesu publicznego ze względu na fakt, iż ustawa o zabytkach w art. 108, 111, 117 i 118 penalizuje szereg czynów w stosunku do zabytków, w tym archeologicznych, które mogą być popełnione nie tylko przez właściciela zabytku. Czyny te mogą być popełnione także nieumyślnie poprzez nawet incydentalne prace ziemne, rolne, budowlane, przypadkową ingerencję w grunt choćby podczas kopania robaków na ryby. Brak powszechnej wiedzy o lokalizacji stanowisk archeologicznych naraża zatem obywateli na odpowiedzialność karną za czyny, których mogliby uniknąć, gdyby stosowną wiedzą posiadali.
Także w związku ze słusznie zwróconą w piśmie uwagą, iż stanowiska archeologiczne bywają przedmiotem rabunku i zniszczenia, jest szczególne istotne dla interesu publicznego posiadanie informacji o lokalizacji tych stanowisk. Aby obywatele mogli reagować na podobne przypadki i informować organa ścigania o popełnieniu przestępstwa, muszą wiedzieć, gdzie te stanowiska się znajdują, aby dokonać oceny, czy są świadkami niszczenia zabytku (przestępstwo z art. 108 ustawy o zabytkach), czy też nieszkodliwego szperania w ziemi w miejscach z archeologicznego punktu widzenia nieistotnych.
Równocześnie, ponieważ zgodnie z art. 36 ust. 12 i art. 37 ustawy o zabytkach oraz rozporządzeniem Ministra Kultury z dnia 27 lipca 2011 roku w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, badań architektonicznych i innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych poszukiwanie zabytków na terenach wpisanych do rejestru zabytków wymaga pozwolenia WKZ, wiedza o lokalizacji stanowisk archeologicznych wpisanych do rejestru jest szczególnie istotna dla interesu publicznego, gdyż aby starać się o takie pozwolenie i poszukiwać w zgodzie z prawem, hobbiści i poszukiwacze muszą najpierw wiedzieć, gdzie wpisane do rejestru stanowiska archeologiczne się znajdują, aby ocenić czy planowane przez nich poszukiwania pozwolenia wymagają.
Nie można też pominąć faktu, iż informacja o stanowiskach archeologicznych jest szczególnie istotna dla interesu publicznego, gdyż wpływa na rynek nieruchomości oraz koszta inwestycji. W przypadku inwestycji na terenach, gdzie zlokalizowane są stanowiska archeologiczne, inwestor zobowiązany jest z reguły do pokrycia kosztów badań archeologicznych lub nadzoru archeologicznego. Ponieważ w przypadku stanowisk archeologicznych ujętych w ewidencji wojewódzkiej właściciel nie jest powiadamiany z urzędu o uwzględnieniu stanowiska na należącym do niego gruncie, powszechna dostępność do tego informacji nabiera szczególnej wagi, gdyż tylko w ten sposób inwestor jest w stanie podejmować racjonalne decyzje i uwzględniać w swoim kosztorysie wszystkie wymagane prawem pozycje.

ad. 2
Informacja udostępniona na wskazanej w piśmie stronie internetowej UOZ Opole nie jest informacją, o którą wnosiłem. Zawartość księgi rejestru zabytków oraz kart ewidencyjnych reguluje rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 26 maja 2011. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem. Dane na stronie urzędu są informacją przetworzoną, są okrojone i nie stanowią realizacji mojego wniosku. Nie zawierają m.in. danych o numerach działek ewidencyjnych gruntu, na których położone są wymienione tam zabytki, a także szeregu innych danych wymaganych w/w rozporządzeniem i załączonymi do niego wzorami strony księgi rejestru zabytków i karty ewidencyjnej. W takim przypadku, jak stwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września br., sygn. akt II SAB/Wa 2014/12 w sprawie przeciwko Mazowieckiemu WKZ, urząd pozostaje w bezczynności i zobowiązany jest do udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem.

ad. 3
Udostępnianie informacji publicznej zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem. W związku z powyższym wzywam do usunięcia naruszenia prawa i udostępnienia żądanej informacji zgodnie z wnioskiem, to jest nadesłanie pocztą na mój adres fotokopii na płycie CD.

Imię, nazwisko
Podpis