Wątek się rozjechał :) . Cytuję siebie z poprzedniej strony:
frank napisał(a):
Oznakowane są parki narodowe, rezerwaty przyrody, pomniki przyrody, ostoje zwierzyny, siedliska ptaków, stanowiska przyrody nieożywionej np.jaskinie, formy skalne, głazy polodowcowe. Tutaj założeniem jest wyraźne oznakowanie i podanie czytelnej informacji, mamy być w pełni świadomi na jaki teren wchodzimy, i że jest to miejsce specjalnie chronione. Nie przeszkadza temu fakt, że przecież są kłusownicy i inni smakosze dziczyzny, zbieracze grzybów, kolekcjonerzy rzadkich roślin, wypychanych ptaków itd., którzy potencjalnie mogą wykorzystać takie informacje.
Gdyby stanowiska archeologiczne były podobnie oznakowane, właściciel takiego oznaczonego terenu, straż leśna, gminna, czy każda inna przypadkowa osoba wiedziałby, że przykładowy teren jest stanowiskiem archeologicznym i mogłaby odpowiednio zareagować widząc osoby penetrujące takie miejsce.
Czy zasoby przykładowego rezerwatu przyrody zawierają mniej wartości, niż przeciętne stanowisko archeologiczne z kilkoma skorupami wątpliwego pochodzenia? Nie przypuszczam, tym bardziej, że zdaje się, że duża większość stanowisk archeologicznych powstaje nie z potrzeby ratowania dóbr dziedzictwa narodowego, a tylko dla podreperowania statystyk odpowiedniego oddziału wukazetu.
Mój post dotyczył głownie, obecnie „tajnych” stanowisk archeologicznych, a nie stanowisk ogólnie znanych typu np.grodzisko w Biskupinie, czy archeologicznych ścieżek dydaktycznych.
Przykładowo, w moim województwie jest zarejestrowanych 6560 stanowisk archeologicznych. Większość tych stanowisk ma znikomą wartość, albo nie ma jej wcale, a tego co się orientuję to część stanowisk obecnie nie jest do zlokalizowania. Stanowiska wystarczyłoby oznakować tabliczką z napisem „STANOWISKO ARCHEOLOGICZNE” (może być na płocie ogródka, na drzewie przy polu, na słupie elektrycznym, na ścianie budynku, byle w miejscu stanowiska).
Stanowiska archeologiczne typu gródki, czy osady, ale nie takie wyimaginowane na podstawie znalezionych powierzchniowo kilku skorupek ceramiki, jako obiekty ciekawsze mogłyby mieć przykładowo taki opis „Stanowisko archeologiczne, gródek XIIIw.”, lub bardziej rozszerzony, w zależności od potrzeb, czy wartości stanowiska. Takie opisy miałyby dodatkowo wymierną wartość dydaktyczną.